بسم الله الرحمن الرحیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾

سوگند به خورشيد و تابندگى‏ اش (۱)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾

سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود (۲)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾

سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند (۳)

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿۴﴾

سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (۴)

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾

سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (۵)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾

سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد (۶)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾

سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (۷)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾

سپس پليدكارى و پرهيزگارى‏ اش را به آن الهام كرد (۸)

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿۹﴾

كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد (۹)

وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾

و هر كه آلوده‏ اش ساخت قطعا درباخت (۱۰)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿۱۱﴾

[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند (۱۱)

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿۱۲﴾

آنگاه كه شقى‏ ترينشان بر[پا] خاست (۱۲)

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿۱۳﴾

پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‏ شتر خدا و [نوبت] آب‏خوردنش را [حرمت نهيد] (۱۳)

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿۱۴﴾

و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‏ شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد (۱۴)

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿۱۵﴾

و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد (۱۵)

In the name of Allah, Most Gracious, Most Merciful

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

i swear by the sun and its brilliance, (1)

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾

and the moon when it follows the sun, (2)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾

and the day when it shows it, (3)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾

and the night when it draws a veil over it, (4)

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿4﴾

and the heaven and him who made it, (5)

وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾

and the earth and him who extended it, (6)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾

and the soul and him who made it perfect, (7)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾

then he inspired it to understand what is right and wrong for it; (8)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾

he will indeed be successful who purifies it, (9)

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿9﴾

and he will indeed fail who corrupts it (10)

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿10﴾

samood gave the lie (to the truth) in their inordinacy, (11)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾

when the most unfortunate of them broke forth with (12)

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾

so allah's messenger said to them (leave alone) allah's she-camel, and (give) her (to) drink (13)

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿13﴾

but they called him a liar and slaughtered her, therefore their lord crushed them for their sin and levelled them (with the ground) (14)

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾

and he fears not its consequence (15)

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾