بسم الله الرحمن الرحیم

What does alms mean?

something (such as money or food) given freely to relieve the poor. distributing alms to the needy. archaic : charity. merriam-webster.com

Alms are money, food, or other material goods donated to people living in poverty. Providing alms is often considered an act of virtue or charity. The act of providing alms is called almsgiving, and it is a widespread practice in a number of different religions and cultures. Wikipedia

A simple definition for Almsgiving is the act of giving charity to another. Almsgiving has been around for thousands of years and is referred to as charity, philanthropy, or giving to the poor. Giving (alms) is the primary means by which many Christians and other faith traditions express faith.

What does Jesus say about charity?

Jesus taught that we should give food to the hungry, shelter to those who have none, and clothes to the poor. When we visit the sick and those who are in prison, it is as if we were doing these things for Him instead. He promises that as we do these things, we will inherit His kingdom. Matthew 25:34–46.

Jesus answered, “If you want to be perfect, go, sell your possessions and give to the poor, and you will have treasure in heaven. Then come, follow me.” Matthew 19:2121

What is another word for almsgiving?

donation, endowment, fund, philanthropy, goodness, hospitality, kindness, largesse, unselfishness, charity, generosity, alms, assistance, benefaction, beneficence, contribution, dole, hand, oblation, offering.

What was the prophets charity giving behaviors?

The Messenger of Allah (pbuh) gave his companions the best training about charity, as he did in disciplining them in every aspect of life, and so they became the most generous people in the world. One of those blessed people (may Allah be pleased with them all) came to the Messenger of Allah (pbuh) to ask him the best and most rewarding way of giving charity:

“O Messenger of Allah, which charity is the best? Upon this the Prophet (pbuh) said:

“That you should give charity in a state when you are healthy and close-fisted, one haunted by the fear of poverty, hoping to become rich charity in such a state of health and mind is the best. And you must not defer charity to such a length that you are about to die and then say: This is for so and so, and this is for so and so. It has already come into the possession of your so and so inheritors.” (Muslim, Zakāt, 92) Thus, he stated that charity given during the times of hardship is more valuable than the charity given during the times of comfort and free from the concerns.

Our Prophet (pbuh) advised his companions to be generous and to give without feeling worry. In addition, he said:

“Spend according to your means; Do not withhold your money by counting it (i.e. hoarding it), for if you did so, Allah would also withhold His blessings from you.” (Bukharī, Kitāb al-Zakat, 21; Muslim, Kitab al-Zakat, 88) Thus, he expressed that stingy people would only harm themselves by their own acts.

According to the terms of the treaty signed in Hudaibiyah with the polytheists of Quraish, a year had passed and it was time for umrah. In the month of Dhu al-Qa’dah from the seventh year of hijrah, Allah’s Messenger (pbuh) commanded to all those who had attended the expedition of Hudaibiyah to get ready for a minor pilgrimage. People were also informed to get ready by announcements. Arabs who came from the vicinity and who were in Medina at the time said:

“By Allah! O Messenger of Allah (pbuh)! We neither have food nor anybody who can give us food.” Allah’s Messenger (pbuh) asked the residents of Medina to give them charity and to help them. He also told them that if they did not help, they would be perished.” Upon this the Medinans said:

“O Messenger of Allah (pbuh)! What can we give as charity? We cannot find anything.”

The Prophet (pbuh): “Whatever you have, even if it is half a date…” (Waqidī, II, 732)

This shows that generosity does not mean giving much, but the real generosity is to give in the extent of one’s means and to make charity a habit.

Types of Charity

Islam has defined different categories of charity. Zakat and Sadqa are the two major types. Zakat is referred to the standardized percentage of extra wealth owned by any Muslim that is must be shared with the one in need. While on the other hand, Sadqa is something that can be given to anyone in different forms. It includes a piece of wisdom, any kind of moral or financial help or even a smile.

Is charity an act of love?

Charity is a kind of self-giving love (he distinguishes "gift-love" from "need-love") but one which comes from the purest of places. Ultimately, charity is God's love to humanity. As we become like Christ through Christian maturity, we also begin to express charity to others.

As said by Prophet Muhammad:

“Your smile for your brother is a charity. Your removal of stones, thorns or bones from the paths of people is a charity. Your guidance of a person who is lost is a charity.” (Bukhari)

At the same time, a Hadith explain is the importance of the human body in terms of performing

Charity:

“A charity is due for every joint in each person on every day the sun comes up: to act justly between two people is a charity; to help a man with his mount, lifting him onto it or hoisting up his belongings onto it, is a charity; a good word is a charity; and removing a harmful thing from the road is a charity.” (Al-Bukhari, Muslim)

William Bouguereau | Les oranges, 1865 _Famous paintings about charity

Paybacks of Charity:

Allah Almighty has promised that if we give a part of ourselves in good or bad times, we will get double reward of them in the world here and afterward. Giving nourishes our souls, and wealth’s and triggers our concerns for others and their well-being. Islam also places an emphasis of feeding the needy or poor and this act is considered as the best act in Islam. By giving form whatever we are blessed with, make us realize that all what and we have, belongs to Allah and is must to be used for the well-being of others around us.

According to a saying of Prophet Muhammad: “Protect you from hell-fire even by giving a piece of date as charity.”

“Allah Almighty, says that, ‘Spend, O son of Adam, and I shall spend on you.’” – Prophet Muhammad (peace be upon him).

Giving in no way is a loss of a human being. We must learn to give and to share with others. Helping other today will never leave you helpless in your bad times. Lear to give and learn to share the blessing you are given to the one who is in need of.

Yassin, an alternative of Yasin, Yassine, Yaseen and Yacine, is a male given name. Common mostly in the Arab world and Muslim countries, Arabic: ياسين, IPA: [ˈjɑːsiːn]) is a surname and unisex given name of Arabic origin. The name comes from a chapter (surah) of the Quran called Ya-Sin.

The name comes from a chapter (surah) of the Quran called Ya-Sin. It is an epithet of the prophet Muhammad. Variants are Yassin, Yaseni, Yassine, Yaseen, Jasin and Yacine.

In Arabic Baby Names the meaning of the name Yasin is: Rich.

Heart of the Quran is Surah Yasin. The comparison of Surah Yasin with the heart, in this narration, conveys the importance of this Surah.

Surah Yaseen: Revelation, Theme and Guidance It was revealed in the last days of Prophet Muhammad (PUH) when he was in Makkah. The reason behind revelation was to enlighten Muslim Umah with substantial knowledge regarding Day of Resurrection, Allah's bounties and process of accountability.

The name Yasin is primarily a male name of Arabic origin that means The Prophet Muhammad. From two Arabic letters: ya and sin, which begin the 36th chapter of the Qur'an (sura Ya Sin) the Name of the Prophet Muhammad.

The greater reward from Allah is a key reason why Surah Yasin is considered so important. Forgiveness from Allah: Believers reciting Surah Yasin with a clean heart are sure to be forgiven for their sins by Allah while they are asleep.

Prophet Muhammad (PBUH) said, “One who recites Surah Yaseen in the morning, Allah Almighty will be responsible for fulfilling all his needs.” Therefore, every Muslim should be so careful that every day he/she reads this great Surah.

Prophet Muhammad SAW said, “ One who recites Surah Yasin in the whole night merely seeking Allah's will, Allah Almighty would remove all his sins. “ The Muslim, either woman or man, makes mistakes in his entire life. Even knowing about past mistakes, he or she makes other mistakes.

The surah focuses on establishing the Qur'an as a divine source, and it warns of the fate of those who mock God's revelations and are stubborn. The surah tells of the punishments that plagued past generations of nonbelievers as a warning to present and future generations.

What is the meaning of Surah Yasin?

The meaning of the letters Ya Sin, while being primarily unknown, is debated amongst Muslim religious academics. One of the interpretations is "O human being!" referring to Muhammad since the verses that follow are translated as "By the Qur´an, full of Wisdom, Thou art indeed one of the messengers".

• 1-3 God swears that Muhammad is a prophet
• 4-5 The Quran given to warn the Makkans
• 6-9 The greater part of the people of Makkah reprobate
• 10 Muhammad’s preaching only profitable to secret believers
• 11 The dead shall be raised; all their deeds are registered
• 12-13 Two apostles of Jesus sent to Antioch
• 14-17 They are rejected as impostors and threatened with stoning
• 18 The apostles warn the people of Antioch of impending divine judgments
• 19-26 A certain believer is put to death by the infidels
• 27-28 The persecutors are suddenly destroyed
• 29 Men generally reject God’s messengers
• 30 The lessons of the past are forgotten
• 31-33 The doctrine of the resurrection asserted and illustrated
• 34-44 God’s power and goodness manifested by his works
• 45-46 Unbelievers unmoved by either fear or the signs of the Quran
• 47-48 They scoff at almsgiving and the resurrection
• 49-53 The resurrection trumpet and the judgment-day shall surprise the unbelievers
• 54 God’s judgment shall be according to works
• 55-65 The rewards of the righteous and the punishment of the wicked
• 66-68 God deals with the wicked as he pleaseth
• 69-70 Muhammad not a poet; the Quran is the word of God
• 71-73 God manifest in his works of benevolence
• 74-75 Idolaters will find their trust in idols vain
• 76 The Prophet not to grieve at the hard speeches of the idolaters; God knoweth all
• 77-81 The Creator of all things able to raise the dead to life
• 82 God says Be, and it is
• 83 Praise be to the Sovereign Creator and raiser of the dead

Surah Yaseen is read after Fajr, for marriage, for & during pregnancy, for asking forgiveness from Allah, and at the time of death or after death to ease the pain.

Below are some benefits of reciting Ayatul Kursi that every Muslim needs to know!

1- For Protection:

Recitation of this verse in the morning will keep you under the protection of Allah till night. Also, recitation of this verse will keep your family as well as wealth safe from Satan.

2- For Loved One Who Died:

Recite this verse for your loved ones who have died. It will be a source of light for them in the dark graves.

3- For Pain of Death:

To keep you safe from the pain of death, you must recite this powerful verse regularly. Its recitation will ease the pain of death and will make your death easy.

4- When Leaving Home:

Always recite this verse when you are leaving for outside. Its recitation will keep you under the protection of angels.

5- Before Going to Bed:

The person who recites Ayatul Kursi when you go to bed to be under the protection of Allah when you are sleeping. And one who recites this verse before sleeping Allah will protect not only him/her, but also his neighbor’s home from the devil.

6- For Any Kind of Fear:

If you are uneasy and feel any kind of fear, recite this verse. It will take off all of your fears and you will feel calm.

7- For Acceptance of Dua:

Its recitation after a prayer will become a source of acceptance of your prayer. With this in mind, Make a habit of reciting Ayatul Kursi verse after every prayer.

8- Equal to Quran:

And one who recites Ayat ul Kursi 4 times will get the reward of reading the whole Quran.

9- For Poverty:

If someone recites Ayat-al-Kursi on entering the home, then poverty won’t enter that home.

10- After Wudu:

One who recites this verse after Wudu, it raises him 70 times in Allah’s rank.

11- Way to Jannah:

One who recites after obligation Salah and the only thing that is separating you from paradise is Death.

12- Protection from Devil:

And one who recites this verse daily will surely enter into heaven. Who recites it daily basis will remain protected from the devil and his mischief.

13- Saving from Indigent and Poverty:

And if anyone who is indigent, recites Ayat ul-Kursi, within some days his indigence and poverty will go away.

14- For Protection of House:

For the protection of the house from theft, hang the inscription of Ayatul Kursi at the high place of home. It will also increase and beatitudes the income.

15- 70,000 Angels Protect You:

Recite this verse while leaving home to have the protection of 70,000 Angles.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾

سوگند به خورشيد و تابندگى‏ اش (۱)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾

سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود (۲)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾

سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند (۳)

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿۴﴾

سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (۴)

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾

سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (۵)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾

سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد (۶)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾

سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (۷)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾

سپس پليدكارى و پرهيزگارى‏ اش را به آن الهام كرد (۸)

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا ﴿۹﴾

كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد (۹)

وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾

و هر كه آلوده‏ اش ساخت قطعا درباخت (۱۰)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿۱۱﴾

[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند (۱۱)

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿۱۲﴾

آنگاه كه شقى‏ ترينشان بر[پا] خاست (۱۲)

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿۱۳﴾

پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‏ شتر خدا و [نوبت] آب‏خوردنش را [حرمت نهيد] (۱۳)

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿۱۴﴾

و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‏ شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد (۱۴)

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿۱۵﴾

و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد (۱۵)

In the name of Allah, Most Gracious, Most Merciful

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

i swear by the sun and its brilliance, (1)

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾

and the moon when it follows the sun, (2)

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾

and the day when it shows it, (3)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾

and the night when it draws a veil over it, (4)

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿4﴾

and the heaven and him who made it, (5)

وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾

and the earth and him who extended it, (6)

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾

and the soul and him who made it perfect, (7)

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾

then he inspired it to understand what is right and wrong for it; (8)

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾

he will indeed be successful who purifies it, (9)

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿9﴾

and he will indeed fail who corrupts it (10)

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿10﴾

samood gave the lie (to the truth) in their inordinacy, (11)

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾

when the most unfortunate of them broke forth with (12)

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾

so allah's messenger said to them (leave alone) allah's she-camel, and (give) her (to) drink (13)

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿13﴾

but they called him a liar and slaughtered her, therefore their lord crushed them for their sin and levelled them (with the ground) (14)

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾

and he fears not its consequence (15)

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿۱﴾

اى جامه به خويشتن فرو پيچيده (۱)

قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿۲﴾

به پا خيز شب را مگر اندكى (۲)

نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا ﴿۳﴾

نيمى از شب يا اندكى از آن را بكاه (۳)

أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا ﴿۴﴾

يا بر آن [نصف] بيفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (۴)

إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا ﴿۵﴾

در حقيقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى ‏كنيم (۵)

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا ﴿۶﴾

قطعا برخاستن شب رنجش بيشتر و گفتار [در آن هنگام] راستين‏تر است (۶)

إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا ﴿۷﴾

[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (۷)

وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا ﴿۸﴾

و نام پروردگار خود را ياد كن و تنها به او بپرداز (۸)

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا ﴿۹﴾

[اوست] پروردگار خاور و باختر خدايى جز او نيست پس او را كارساز خويش اختيار كن (۹)

وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا ﴿۱۰﴾

و بر آنچه مى‏ گويند شكيبا باش و از آنان با دورى گزيدنى خوش فاصله بگير (۱۰)

وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا ﴿۱۱﴾

و مرا با تكذيب ‏كنندگان توانگر واگذار و اندكى مهلتشان ده (۱۱)

إِنَّ لَدَيْنَا أَنْكَالًا وَجَحِيمًا ﴿۱۲﴾

در حقيقت پيش ما زنجيرها و دوزخ (۱۲)

وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا ﴿۱۳﴾

و غذايى گلوگير و عذابى پر درد است (۱۳)

يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَهِيلًا ﴿۱۴﴾

روزى كه زمين و كوهها به لرزه درآيند و كوهها به سان ريگ روان گردند (۱۴)

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿۱۵﴾

بى‏ گمان ما به سوى شما فرستاده‏ اى كه گواه بر شماست روانه كرديم همان گونه كه فرستاده‏ اى به سوى فرعون فرستاديم (۱۵)

فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا ﴿۱۶﴾

[ولى] فرعون به آن فرستاده عصيان ورزيد پس ما او را به سختى فرو گرفتيم (۱۶)

فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا ﴿۱۷﴾

پس اگر كفر بورزيد چگونه از روزى كه كودكان را پير مى‏ گرداند پرهيز توانيد كرد (۱۷)

السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿۱۸﴾

آسمان از [بيم] آن [روز] در هم شكافد وعده او انجام يافتنى است (۱۸)

إِنَّ هَذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿۱۹﴾

قطعا اين [آيات] اندرزى است تا هر كه بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پيش گيرد (۱۹)

إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۲۰﴾

در حقيقت پروردگارت مى‏ داند كه تو و گروهى از كسانى كه با تواند نزديك به دو سوم از شب يا نصف آن يا يك سوم آن را [به نماز] برمى ‏خيزيد و خداست كه شب و روز را اندازه‏ گيرى مى ‏كند [او] مى‏ داند كه [شما] هرگز حساب آن را نداريد پس بر شما ببخشود [اينك] هر چه از قرآن ميسر مى ‏شود بخوانيد [خدا] مى‏ داند كه به زودى در ميانتان بيمارانى خواهند بود و [عده‏ اى] ديگر در زمين سفر مى كنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] ديگر در راه خدا پيكار مى ‏نمايند پس هر چه از [قرآن] ميسر شد تلاوت كنيد و نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و وام نيكو به خدا دهيد و هر كار خوبى براى خويش از پيش فرستيد آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بيشتر باز خواهيد يافت و از خدا طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزنده مهربان است (۲۰)

Surah Muzzammil is the seventy-third surah of the Holy Quran. It contains 20 verses. It’s split between Mecca and Madina as most of its ayat were revealed in Mecca and the last ayats were revealed in Madina. It has 2 rukhs. Surah Muzammil contains 200 words.

The word Muzzammil means “THE ENSHROUDED ONES “.The main theme of surah al Muzzammil is “ADAM AND HIS SUPERIORITY OVER ANGELS”. This surah explains that sovereignty only belongs to Allah. It also explains the importance of zakat.

There are a lot of benefits of listening to Surah Muzammil.

Reciting Surah Al-Muzammil can bring inner peace, strengthen your faith, improve health, and help fulfill your life's purpose. It is also known to attract blessings and wealth. Spiritual connection, guidance, and protection are all benefits that come along from reading al-Muzammil daily. Reciting Surah Muzammil with full concentration and wholeheartedly will surely get a reward of meeting the Prophet PBUH, inshaallah.

Which Surah increases rizq? According to Islamic teachings, Surah Al-Waqi'a (Chapter 56) is commonly recommended for seeking Rizq (sustenance) as it speaks about abundance and provision; other chapters mentioned in Hadith for continuous Rizq include Surah Maryam (Chapter 19), Surah As-Saffat (Chapter 37), and Surah Al-Shams (Chapter 91).

Benefits Of Listening To Surah Muzammil:

• The recitation of this surah gives you a pure heart as well as a pure soul.
• Reciting Surah Muzammil will guard you against mental diseases.
• Reciting Surah Muzzammil will protect your wealth.

See also:

• Benefits Of Learning & Memorizing Surah Muzammil

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

In the name of Allah, Most Gracious, Most Merciful

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿۱﴾

We have indeed revealed this (Message) in the Night of Power

ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم (۱)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿۲﴾

And what will explain to thee what the night of power is?

و از شب قدر چه آگاهت كرد (۲)

لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿۳﴾

The Night of Power is better than a thousand months

ب قدر از هزار ماه ارجمندتر است (۳)

تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ ﴿۴﴾

Therein come down the angels and the Spirit by Allah's permission, on every errand

در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آيند (۴)

سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿۵﴾

Peace!...This until the rise of morn!

[آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است (۵)

l-Qadr (Arabic: القدر‎, "Power, Fate") is the 97th chapter (sūrah) of the Qur'an with 5 verses (āyāt).

It is a Meccan surah which celebrates the night when the first revelation of what would become the Qur'an was sent down.

The chapter has been so designated after the word al-qadr in the first verse.It is mainly about power.

Qadar (Arabic: قدر‎, transliterated qadar, meaning "fate", "divine fore-ordainment", "predestination," but literally "power")

is the concept of divine destiny in Islam.

Laylat al-Qadr (Arabic: لیلة القدر‎), variously rendered in English as the Night of Decree, Night of Power, Night of Value, Night of Destiny, or Night of Measures, is, in Islamic belief, the night when the Quran was first sent down from Heaven to the world and also the night when the first verses of the Quran were revealed to the prophet Muhammad. According to many Muslim sources, it was one of the odd-numbered nights of the last ten days of Ramadan, the ninth month of the Islamic calendar. Since that time, Muslims have regarded the last ten nights of Ramadan as being especially blessed. Muslims believe that the Night of Qadr comes with blessings and mercy of God in abundance, sins are forgiven, supplications are accepted, and that the annual decree is revealed to the angels who carry it out according to God's plan.

An angel called "night"An angel named Lailah is not mentioned in the Hebrew Bible. The identification of the word "night" as the name of an angel originates with an interpretation of Genesis 14:15 found in the Babylonian Talmud Sanhedrin 96a.

(i) Reciting Surah Al-Qadr frequently in Ramadhan is a cause for cleanliness of the inner-self (Batin) and limitless rewards.

(ii) Reciting Surah Al-Qadr 7 times before sleeping can

• (a) increase the Rizq,
• (b) maintain sharp eyesight,
• (c) relieve paralysis
• (d) safety in the hereafter.

امام صادق در حدیثی فرمودند: هر کس سوره قدر را بر آب بخواند و سپس از آن بنوشد خداوند نوری زیبا در چشمان او قرار می دهد.

سوره قدر نود و هفتمین سوره قرآن کریم است که مکی و4 آیه دارد.

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: هر که این سوره را بخواند به او از ثواب کسی که ماه رمضان را روزه گرفته است و شب قدر را شب زنده داری کرده است داده می شود.

از حضرت رضا علیه السلام نقل شده است: هر که نزد قبر برادر مؤمن خود از هر جانب که بگذارد دست خود را، هفت بار انا انزلناه فی ... را بخواند از ترس ئ بیم بزرگ و ترس روز قیامت در امان خواهد بود.

امیرمؤمنان علیه السلام می فرمایند: هر کس قرادت کند سوره «قل هوالله...» را و «انا انزلناه...» را پیش از آنکه خورشید طلوع کند رو نمی آورد و نمی رسد او را در آنروزگناهی، گرچه ابلیس و شیطان تلاش نماید.»

امام صادق علیه السلام فرمودند: نوری که پیشاپیش مؤمنان در روز قیامت است نور سوره قدر است.

امیرالمؤمنین در کلامی زیبا فضایل این سوره را اینگونه تشریح کرده اند: هر چیز میوه ای دارد و میوه قرآن سوره قدر است، هر چیز گنجی دارد و گنج قرآن سوره قدر است، هر چیز یاریگری دارد و یاری گر ضعیفان سوره قدر است، و هرچیزراه آسانی دارد و راه آسان برای درماندگان سوره قدر استو هر چیز عصمتی دارد و عصمت مؤمنان سوره قدر است و هر چیز هدایتی دارد و هدایت صالحان سوره قدر است، هر چیز سروری دارد و سرور قرآن سوره قدر است. هر چیز زینتی دارد و زینت قران سوره قدر است، هر چیز خیمه ای دارد و خیمه متعبّدان سوره قدر است و هر چیز بشارتی دارد و بشارت مردم سوره قدر است و برای هر چیز حجتی است و حجت بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم سوره قدر است پس به آن ایمان بیاورید.

از وجود نورانی امام باقر علیه السلام روایت شده است: هر کس سوره قدر را هر شب صد بار تلاوت نماید پیش از آغاز صبح بهشت را خواهد دید.

در روایتی دیگر فرمودند: هر کس این سوره را تلاوت نماید هفتاد صف از فرشتگان و هر یک هفتاد بار بر او درود و رحمت می فرستند .

1) خروج از دین و بدهکاری:

یکی از آثار سوره قدر تسریع در پرداخت بدهی هاست.

امام باقر علیه السلام در جواب شخصی که که توان ادای قرض را نداشت فرمودند: زیاد استغفار کن و سوره قدر را فراوان بخوان.

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: بهترین رفیق آدمی سوره قدر است که به وسیله آن می تواند قرضش را ادا کند.

2) دوای دردها:

در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده است: هر کس که دردی دارد کوزه ای نو بگیرد و در آن آب بریزد و این کار را خود به عهده گیرد سپس سوره قدر را به شیوه ترتیل سی بار بر آن آب بخواند . آنگاه از آن آب بنوشد و با ان وضو بگیرد و به وسیله آن سر و صورت خود را مسح کند و هر مقدار که از آب کم شد بر ان بیفزاید سه روز بر او نمی گذرد مگر اینکه به اذن خداوند درد او درمان می شود.

3) بینایی چشم

در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است: هر کس سوره قدر را بر آب بخواند و از آن اب بنوشد خداوند نوری در چشمان او قرار می دهد .

4) آسان شدن زایمان

در روایت آمده است: هرگاه زایمان زنی سخت شد در کنارش سوره قدر را زیاد قرائت کنید.

5) فرزند دار شدن

برخی از افراد از داشتن فرزند یا جنسیت دلخواه محرومند. امام باقر علیه السلام فرمودند: هر وقت که زن وارد ماه نهم شد سوره قدر را با مشک و زعفران بنویس و آن را شسته و به او بنوشان.

6) درمان بیماری کبد

امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر سوره قدر را بر سفالی جدید نوشته و با آب باران شسته شود سپس مقداری شکر بر آن اضافه کنند و کسی که درد کبد دارد آن را بنوشد به اذن خداوند خوب می شود.

7) خواب آرام و امنیت هنگام خواب

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس بعد از نماز عشا 15 بار سوره قدر را قرائت نماید تا شب آینده در امان الهی خواهد بود. و هر که 7 بار این سوره را پیش از خواب قرائت نماید تا صبح در امان الهی خواهد بود.

8) اجابت دعا

امام جواد علیه السلام فرمودند: هر کس سوره قدر را در یکی از نمازهایش قرائت نماید در علیین نمازش مورد قبول و ثوابش دو برابر می شود و هر کس این سوره را بخواند و آنگاه دعا کند دعایش در لوح محفوظ مستجاب نوشته می شود.

9) بخشش گناهان

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر که سوره قدر را در یکی از نمازهای واجب قرائت نماید منادی ندا می دهد : ای بنده خدا گناهان گذشته تو را آمرزیده است پس اعمالت را از سر بگیر.

امام رضا علیه السلام می فرمایند: هر مومنی که هنگام وضو گرفتن سوره قدر را بخواند از گناهانش خارج می شود مانند ان روزی که از مادر زاده شد.

10) مغفرت برای اموات

از جمله حقوقی که بر عهده مومنین است به یاد داشتن و هدیه فرستادن برای اموات و درگذشتگان به ویژه والدین، بستگان، و دوستانی است که از دنیا به سرای باقی رفته اند می باشد. در حدیثی ارزشمند از امام رضا علیه السلام آمده است: هر کس قبر مومنی را زیارت کند و در کنار قبرش سوره قدر را هفت مرتبه قرائت کند و خداوند هم او و صاحب قبر را می آمرزد.

11) وسعت رزق و روزی

الف: هر روز 10 مرتبه بعد از نماز صبح بخواند و قدرت خدا را مشاهده نماید.

ب: همچنین به نیت برآورده شدن حاجات 360 بار این سوره مبارکه را قرائت نماید.

۱ – صدقه دادن ۲ – شستن دست پیش از غذا ۳ – شستن ظرف خوراک و غذا ۴ – خوش خلقى ۵ – خوشرفتارى با همسایه ۶ – احسان کردن زیاد به والدین ۷ – خوبى نیت ۸ – جاروب کردن خانه ۹ – شستن سر با خطمى ۱۰ – شانه کردن مو ۱۱ – جارو کردن درب خانه ۱۲ – گذاشتن سرکه در خانه ۱۳ – گرامى داشتن ناتوان ها ۱۴ – میانه روى در اقتصاد ۱۵ – خلال کردن ۱۶ – انگشتر عقیق در دست کردن ۱۷ – انگشتر یاقوت در دست کردن ۱۸ – انگشتر فیروزه در دست کردن ۱۹ – استغفار کردن ۲۰ – خواندن آیه الکرسى ۲۱ – خواندن سوره ((یس)) ۲۲ – خواندن زیارت عاشورا ۲۳ – قرائت سوره ((واقعه)) در هر شب ۲۴ – توکل بر خدا ۲۵ – خوردن کاسنى ۲۶ – صبح زود به دنبال کسب رفتن ۲۷ – مداومت در وضو و طهارت ۲۸ – عفت کلام ۲۹ – میهمانى دادن ۳۰ – وضو گرفتن قبل از غذا ۳۱ – کم حرفى ۳۲ – دعاى دیگران بر سر سفره ۳۳ – اقامه نماز با حالت خشوع ۳۴ – خط زیبا ۳۵ – دعا بر پدر و مادر ۳۶ – حضور در مسجد، قبل از اذان ۳۷ – حرف نزدن در توالت ۳۸ – حرف حق زدن ۳۹ – گرفتن ناخن و شارب هر جمعه ۴۰ – خواندن نماز شب ۴۱ – جواب دادن اذان گو (هر چه او مى گوید، تکرار کند. ممکن است مراد، نماز اول وقت باشد. چون اذان گو مردم را به نماز دعوت مى کند و اجابت او رفتن به نماز است . ) ۴۲ – گفتن سى بار سبحان اللّه و بحمده و سبحان اللّه العظیم و بحمده ۴۳ – گفتن صد مرتبه لا اله الا اللّه الملک الحق المبین هر روز ۴۴ – سلام کردن و ((قل هو اللّه)) خواندن ، بعد از داخل شدن به منزل ۴۵ – گفتن لاحول و لا قوه الا بالله ۴۶ – انجام مستحبات نماز صبح و نماز وتر در نماز شب ۴۷ – خواندن سوره ((تبارک الذى)) هر روز صبح ۴۸ – جمع بین دو نماز مغرب و عشاء و ظهر و عصر ۴۹ – دعا کردن برادر مؤ من ، مؤ منى را در خلوت ۵۰ – خواندن سوره ((صافات)) در روزهاى جمعه ۵۱ – تعقیب خواندن بعد از نماز صبح و عصر ۵۲ – خوردن ریزه هاى طعام از کنار سفره ۵۳ – روشن کردن چراغ ، قبل از غروب ۵۴ – مداومت بر قرائت سوره ((قدر))

1- Giving alms 2- Washing hands before meals 3- Washing dishes and food 4- Moodliness 5- Kindness with neighbors 6- Excessive kindness to parents 7- Good intentions 8- Sweeping the house 9- Washing the head with a line 10 - Combing hair 11 - Sweeping the door 12 - Putting vinegar in the house 13 - Honoring the disabled 14 - Moderation in the economy 15 - Slicing 16 - Opal ring in the hand 17 - Ruby ring in the hand 18 - Turquoise ring Holding hands 19 - Asking for forgiveness 20 - Reading the verse of Al-Kursi 21 - Reading Surah Yasin 22 - Reading the pilgrimage of Ashura 23 - Reciting Surah (event) every night 24 - Relying on God 25 - Eating chicory 26 - Morning Early to seek 27 - Persistence in ablution and purity 28 - Chastity 29 - Guest 30 - Ablution before food 31 - Silence 32 - Prayer of others at the table 33 - Prayer with humility 34 - Beautiful line 35 - Praying for parents 36 - Attending the mosque before the call to prayer 37 - Not talking in the toilet 38 - Speaking the truth 39 - Taking nails and mustaches every Friday 40 - Praying the night prayer 41 - Answering the call to prayer (whatever he says He says, repeat, it may mean the first time prayer The caller invites people to pray and his answer is to go to prayer. 42- Saying Glory be to God and praise be to Him thirty times and Praise be to God Almighty and praise be to Him 43- Saying La ilaha illa La ilaha illa Allah Al-Mulk Al-Haq Al-Mubin a hundred times every day 44 45- Saying Lahool and La Qawwa al-Ballah 46 - Performing the recommended morning prayers and chord prayers in the night prayer 47 - Reciting Surah Al-Tabarak al-Dhi every morning 48 Brothering my believer, believing in solitude 50 - Reciting Surah (Safat) on Fridays 51 - Pursuing after morning and evening prayers 52 - Eating food scraps by the table 53 - Turning on the lamp before sunset 54- Continuing to recite Surah Al-Qadr

اکثر آدم‌ها فکر می‌کنند خدا ثروت رو دوست نداره و کسانی که در مسیر پولدارشدن قدم برمی‌دارن مورد ملامت خدا قرار می‌گیرند. اما اینطور نیست….

خداوند حب مال و ثروت رو فطری می‌داند و اصولاً همین میل غریزی ست که انسان رو به تلاش برای ثروتمند شدن راغب می‌کنه.

غیر از خداوند کسی قادر نیست زمینه‌های کسب ثروت رو فراهم کنه. فقط خداوند روزی‌رسان است و مسیرهای کسب ثروت رو فراهم می‌کنه.

Quran on wealth

The Holy Quran explicitly says: "Give to them from the property of Allah which He has bestowed upon you." (24:33). All these verses throw ample light on the fundamental point that "wealth", no matter what its form, is in principle ”the property of Allah”, and it is He who has bestowed upon man the right to exploit it.

Muslims believe that everything belongs to Allah. Because wealth also belongs to Allah, money should be used responsibly. Muslims believe they must be compassionate because everyone is a special creation of Allah.In Islam, wealth is considered a bounty of God and thus it is not scarce, for Allah says: “God is rich but you are poor” (Muhammad:38).

What is actually scarce is the ability of mankind to utilise the bounties of God.

The Holy Quran says, “and when other relations and orphans and the poor are present at the division of the heritage, give them something therefrom and speak to them words of kindness” (Ch 4:8)

The way to become rich is by doing one thing: give. In Surah Baqarah we read, “The likeness of those who spend their wealth in the way of Allah is as the likeness of a grain that grows (into) seven ears, in every ear a hundred grains, and Allah multiplies for whom he will.

Duas Asking Allah for Wealth and Blessings:

O Allah, I ask for Your favour.

O Allah! Forgive me, have mercy on me, guide me, guard me against harm and provide me with sustenance and salvation.

O Allah, I ask You for knowledge that is of benefit, a good provision, and deeds that will be accepted.

دو نگرش درباره ثروتمند شدن با قرآن

اگر ثروتمند شدن از نظر خداوند مشکلی دارد پس چطور برخی انبیاء الهی در زمان خود ثروتمند بودند؟

نکته اینجاست که دو دیدگاه نسبت به ثروتمند شدن وجود داره:

1. کسانی که مال و ثروت رو نعمت الهی می‌دانند و در نبودش بازهم شاکر خداوند هستند.
2. کسانی که مال و ثروت رو نتیجه دستاوردها و تلاش‌های خود می‍دانند و در بود و نبودش طغیانگرند.

قرآن ثروتمندانی همچون حضرت سلیمان (علیه السلام)، حضرت داوود (علیه السلام) و ذوالقرنین رو به عنوان افراد ثروتمند معرفی می‌کند.

اونها مال و ثروت رو نعمت الهی دانسته و با دلبستگی به خداوند، ثروتشان رو در راه خدمت به دین خدا به کار بستند.

اما از طرف دیگه کسانی چون قارون، فرعون و ابی‌لهب و به طور کلی مستکبران و ظالمانی قرار دارند که علاقه بیش ازحدشان به مال، اونها رو تبدیل به طغیانگر کرده.نگرش گروه اول اینه که مال و ثروت، رحمت و فضل الهی است. گروه دوم از جمله قارون ثروت رو دستاورد خود می‌دانند و اصل امانت و نیز مبدأ و معاد رو فراموش کرده و با لذت‌های حیوانی مست می‌شوند.قرآن هر دو نگرش رو در قالب مثال زیبایی از دو باغ پر ثمر بیان می‌کنه. مالک اولی اون رو نعمت خدا می‌داند – و باغ برایش باقی می‌ماند – و دیگری منکر اراده‌ الهی شده و باغ وی نابود می‌شود.

قرآن کسانی رو که دیدگاه دوم دارند، نکوهش کرده و ثروت رو زمینه‌ طغیان اونها میداند. پس این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم در کدام دسته باشیم.

در قرآن کریم حدود ۴۰۰ آیه در تشویق به کار و تلاش و بیان ارزش و اهمیت کار و تلاش وجود دارد.

حتی خداوند نیز برای موفقیت و ثروت، بندگانش رو به تلاش و کوشش دعوت می کند.

با قرآن خواندن چند سوره سفارش شده است.

1. سوره واقعه: این سوره شاید معروف‌ترین سوره باشه که برای گشایش کارها و همچنین افزایش رزق و روزی معمولا شب ها قبل از خواب خوانده می‌شود.همچنین می‌توانید این سوره رو بدین شکل بخوانید:از جمعه شب، هرشب ۳ مرتبه سوره واقعه را بخوانید و به شب جمعه (پنجشنبه شب) که رسیدید آن را ۸ مرتبه بخوانید و تا ۴۰ روز اینکار رو انجام دهید.
2. سوره یس: برخی افراد صبح ها بعد از نماز صبح، خواندن سوره یس و شب ها قبل از خواب خواندن سوره واقعه را برای گشایش روزی مجرب می‌دانند.
3. سوره ق: گفته‌اند که در هیچ خانه‌ای هر روز تلاوت سوره «ق» نمی‌شود مگر آن که صاحب آن خانه همیشه با دولت و عزت و سعادت و کرامت بوده باشد و از ذلت محفوظ بماند. (درمان با قرآن، ص ۱۰۲)

از امام باقر علیه السلام نیز درباره ثروتمند شدن با قرآن روایت شده است:

هر کس در نمازهای واجب و یا مستحب خود سوره «ق» را قرائت نماید خداوند در روزی او، وسعت ایجاد کرده و در روز قیامت کتاب اعمال او را به دست راستش داده و از او به آسانی حسابرسی می‌کند. (ثواب الاعمال، ص۱۱۵)

برای دولت و گشایش کارها باید این آیه را ۳۵۰ مرتبه بخوانید که از مجربات است:

«قل ان الفضل بیدالله یؤتیه من یشاء و الله ذوالفضل العظیم»

برای زیاد شدن روزی و عزیز شدن، روزی ۱۵ مرتبه این آیه را بخوانید. «یا الله المحمود فی کل فعاله» (درمان با قرآن، ص ۱۰۲)

۴- سوره ذاریات: در روایت دیگری از امام باقر(ع) آمده است: کسی که سوره ذاریات رو قرائت می‌کند خداوند امور معیشتش را اصلاح می‌کند و به او روزی فراوان عطا می‌شود. (ثواب الاعمال، ص۱۱۵)

شیخ صدوق از حضرت امام صادق (ع) نقل کرده است که فرموده :

هر کس سوره مبارکه ذاریات را روز یا شبش بخواند خدا معیشتش را اصلاح فرماید و او را رزق وسیعی عنایت نماید.

امام علی (ع) در حدیثی مواردی را موجب افزایش رزق و مال می‌دانند:

• استغفار
• صله رحم
• امانت‌داری
• دوری از حرص و طمع
• وضو گرفتن قبل از غذا
• جارو زدن جلوی در خانه
• به‌ دنبال روزی رفتن در صبح زود
• حق‌گویی و اجتباب از سوگند دروغ
• سخن نگفتن به‌هنگام قضای حاجت
• همدردی با برادر دینی به‌ خاطر خداوند
• خواندن تعقیبات پس از نماز صبح و عصر

See also:

• 3 Simple Steps to Building Wealth
• How To Build Wealth From Nothing
• How to Become Rich in Islamic Way (Tips for Muslim)

ذکر، یعنی یاد کردن، خواه با زبان باشد، یا با قلب یا با هر دو، بعد از نسیان باشد، یا بعد از ادامه ذکر.

به عبارت دیگر، ذکر حالت روحی خاصی است که انسان در آن حال، دانسته خویش را مورد توجه قرار می‌دهد و گاهی به یادآوری چیزی با زبان و گاهی به حضور چیزی در قلب گفته می‌شود.ذکر (به عربی: ذِكْر ) بمعنی یاد کردن قلبی یا قلبی-زبانی است و هر آنچه که یاد خدا را در قلب زنده کند گفته می‌شود.

گفتن این ذکر در تعقیبات نمازها سفارش شده و برای رفع گرفتاریهای دنیوی و اُخروی اهمیت دارد.

دعا در سایر ادیان، با توجه به آیات قرآن هم در بین مردم بوده است. و از آنجا‌که دعا وسیله ارتباط بنده با خالق و پروردگار خویش است بنابراین در همه ادیان الهی، پیامبران هم خود به درگاه خداوند دعا می‌کردند و هم این وسیله تقرب را به مردم می‌آموختند.برای مثال دعای ربانی (در بیشتر زبان‌های جهان، دعای پدر ما، از لاتین Pater Noster) از شناخته‌شده‌ترین دعاها در مسیحیت است که عیسی مسیح به عنوان روشی برای دعا آموزش داد.در طول تاریخ، زیباترین و دلنشین‌‌ترین لحظات زندگی انسان مؤمن، دعا کردن به درگاه خداوند متعال بوده است. تکیه کردن به بالاترین قدرت هستی و توجه به مبدأ وجود، و بی‌‌نیازی از سایر موجودات، موجب آرامش روحی فرد می‌‌شود. می‌‌توان گفت مهم‌‌ترین عنصر مشترک بین انسانهای دین‌‌دار در ادوار مختلف، دعا بوده و هست، چنان‌‌که زبان گفتگوی همه انسانهای مؤمن در ادیان مختلف، دعا بوده است و از این طریق با معبود حقیقی خویش به راز و نیاز پرداخته و حوایج خویش را از او طلب می‌‌کردند.

الْبَلَدُ الْأَمِینُ، مِنْ کِتَابِ رَبِیعِ الْأَبْرَارِ عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ مَنْ قَالَ کُلَّ یَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ لَا إِلَهَ إِلَّا الَّلهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبِینُ کَانَ لَهُ أَمَاناً مِنَ الْفَقْرِ وَ أُونِسَ مِنْ وَحْشَةِ الْقَبْرِ وَ اسْتَجْلَبَ الْغِنَى وَ اسْتَقْرَعَ بَابَ الْجَنَّةِ (بحارالانوار ج ۸۳ ،۱۶۱ باب ۴۳ التعقیبات ...)

The phrase “La ilaha illallahul malikul haqqul mubin” is a powerful saying in Islam that carries a simple yet profound meaning. This statement is a cornerstone of Islamic belief, expressing the idea that Allah is the only true God and that He is the ultimate ruler and the undeniable reality. This declaration serves to remind Muslims of their faith’s central teachings and the importance of recognizing Allah’s supreme authority and undeniable existence.

Reciting 100 times – La ilaha illalahul malikul haqqul mubin

اِلٰهَ اِلاَّالله اَلْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ صَادِقُ الْوَعْدِ اْلاَمِين
"La ilaha illallahul malikul haqqul mubin, Muhammadun rasulullahi sadiqul wa’dil amin."

"There is no god but Almighty Allah, the King, the Clear Truth." Muhammad (pbuh), who is the messenger of Allah,

“O Muhammad! If a person from your ummah says, لَااِلٰهَ اِلاَّالله اَلْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ La ilaha illallahul malikul haqqul mubin a hundred times a day, it will be a means of salvation from poverty for him, will be his friend when he is alone in the grave, will be a means of acquiring wealth, and will knock on the door of Paradise.” (Zabidi, Ithaf, 5/131; Kanzul-Ummal, no: 5058)

نبی اکرم صلی الله علیه وآله می فرمایند :

برای کسی که در هر روز ۱۰۰ مرتبه ذکر لا اله الا الله الملک الحق المبین را بگوید،

این امور است:

1. به فقر مبتلا نمی شود
2. از وحشت قبر رهایی پیدا می کند
3. به ثروت می رسد
4. درب بهشت را می کوبد (انشاالله درهای بهشت برای او گشوده می شود)

عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ قَالَ فِی کُلِّ یَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبِینُ

کَانَ لَهُ أَمَانٌ مِنَ الْفَقْرِ وَ أَمْنٌ مِنْ وَحْشَةِ الْقَبْرِ وَ اسْتَجْلَبَ الْغِنَى وَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ (بحارالانوار،ج ۸۴، ۴ باب ۴۷- )

از امام صادق علیه السلام چنین نقل شده که فرمودند:

هرکس درهر روزی ۳۰ مرتبه ذکر «لااله الا الله الملک الحق المبین» را بگوید، به سمت ثروت رفته

واز فقر دور شده ودرب بهشت را به صدا درآورده (انشاالله بهشتی است)

این ذكر در واقع از چند قسمت تشكیل شده است .

الف. ذكر توحید كه همان ذكر شریف «لا اله الا الله» است. به طور اجمال میتوان در توضیح این ذكر شریف گفت كه این ذكر از دو قسمت تشكیل شده است. یكی نفی هرگونه الوهیت از هر گونه خدای خیالی (لا اله) و دوم اثبات اینكه الوهیت و پرستش فقط مخصوص الله تعالی شانه است (الا الله ).
ب. «الملك یا المالك» یكی از صفات حضرت حق بوده و به معنای مالك و سلطان جمیع آسمانها و زمین است.
ج. «الحق» حق به معنای ثابت و پایدار است. در مقابل ما سوی الله همگی در حال زوال و فناء هستند. الحق المبین بمعنى ذوالحق المبین است یعنى عادلى كه ظاهر است عدالت او و بر همه كس هویدا و پیدا.
د. «المبین» در قرآن گاهی قرآن را وصف به مبین شده و گاهی خداوند. و معنای آن، شیئ آشكار و واضح است.
در سوره نور آیه ۲۵ میخوانیم: «وَ یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ- و بدانند كه خدا حقیقت آشكار است.»

بنابراین معنای این ذكر چنین خواهد بود :

1. هیچ خدایی جز خدای یگانه شایسته پرستش نیست There is no deity worthy of worship except the One God
2. خدایی كه مالك آسمانها و زمین است God who owns the heavens and the earth
3. خدایی كه وجودش ثابت و پایدار و روشن و آشكار است A God whose existence is fixed and stable and clear and obvious

Benefits of Reciting La Ilaha Illallahul Malikul Haqqul Mubin

Reciting the phrase “There is no god but Allah, the Sovereign, the True, the Clear”

has many good effects on a person’s heart and mind:

• Stronger Faith: Saying this phrase reminds us that Allah is the only true God, making our faith stronger.
• Remembering Allah’s Power: When we say “the Sovereign,” we remember that Allah is in charge of everything in the world.
• Believing in the Truth: Saying “the True” reminds us that Allah’s existence is real and true, and everything else is not as important.
• Seeing Clearly: When we say “the Clear,” it means that Allah’s existence is clear and obvious, and we don’t need to doubt it.
• Feeling Humble: This phrase makes us feel humble because we understand that Allah is the boss and we depend on Him.
• Protecting Our Faith: Saying this helps protect our faith from believing in other gods.
• Feeling Positive: Remembering Allah’s power and truth makes us feel positive and hopeful.
• Making Good Choices: This phrase helps us make good choices because we remember Allah’s power and what’s really important.
• Feeling Connected: Saying this makes us feel closer to Allah and remember that He’s always there.
• Feeling Thankful: This phrase makes us thankful for Allah’s blessings and helps us accept things the way they are.
• Staying on the Right Path: When we say this, we remind ourselves to do the right things and follow Allah’s guidance.

Overall, saying this phrase helps us feel closer to Allah, remember His power and truth, and make better choices in our lives.

حقیقت توبه، بازگشت از گناه و روی آوردن به خداوند است. با توجّه به این که انسان همیشه در معرض لغزش ها و معصیت قرار دارد؛ باید پیوسته از خدا توفیق ترک گناهان و بازگشت به او را طلب کند، و با آب توبه، زنگارهای دل را شستشو دهد. البته توبه واقعی، با پشیمانی حقیقی، عزم بر ترک آن گناه، جبران آنچه را ترک کرده، و ادای حقوق خدا و خلق محقّق می شود؛ ولی به یقین دست عنایت الهی و امدادهای ویژه پروردگار، در این مسیر نقش مؤثری دارد، و البته امداد و عنایتش شامل حال آنها که صداقت در توبه دارند، می شود.

ائمّه اطهار (علیهم السلام) با آن که پیراسته از هر گناهی بوده اند، ولی با توجّه به عظمت پروردگار و نگاه به جلال و جبروت حق تعالی، خود را در پیشگاه ذات ربوبی، مقصّر می دیدند و معتقد بودند، نمی توانند آن گونه که شایسته خداوندی است، اطاعت و بندگی او را بجا آورند، و لذا از درگاه خدای مهربان عذرخواهی می کردند و استغفار و توبه می نمودند. علاوه بر آن که، این گونه دعاها و طلب توبه و استغفار از سوی آن بزرگواران برای مردم جنبه سرمشق و آموزشی دارد؛ و راه بازگشت به خداوند و توبه و انابه به درگاه او را، به ما می آموزد، و عظمت گناه و سنگینی نافرمانی حق را به درستی برای ما مجسّم می سازد. باشد که ما – انسانهای گناهکار – به خود آییم و هر چه بیشتر در مسیر تهذیب نفس و پاکی روح و جان بکوشیم و اگر به گناهی آلوده شده ایم، هر چه سریع تر توبه نموده و

آن را جبران نماییم.

استغفار به معناى شستشو است و توبه به معناى كسب كمالات است، مانند شخص آلوده كه باید اول لباس چركین را از تن بیرون بیاورد و خود را شستشو بدهد وبعد لباس پاکیزه به تند کند.

استغفار از ماده غَفَرَ و در لغت و به معنای طلب مغفرت است و در اصطلاح به معنی درخواست زبانی وعملی آمرزش است.

تفاوت استغفار و توبه :

گروهى معتقدند كه فرقى میان استغفار و توبه نیست. براى آنكه استغفار و توبه یكى است و توبه تاكید استغفار است.

ولى گروهى دیگر، میان آن دو فرق گذاشته اند، به آن جهت كه استغفار مقدم بر توبه است و تقدم استغفار بر توبه به این معناست كه انسان باید خود را از گناهان پاک کند وپس از آن خود را به اوصاف الهى آراسته کند.

دلیلی بر تفاوت استغفار و توبه :

استغفار، آمرزش خواهی از گناهان برای پاک کردن روح از آلودگی‌‌ها و نابودی‌ عقاید و اعمالی مانند شرک و معصیت است و توبه اقدام برای زینت دادن روح به صفات پسندیده، مانند توحید و ایمان و فرمان‌های الهی است ، در نتیجه استغفار به معنای طلب آمرزش؛ و توبه به معنای بازگشت به خدا در مقام عمل است.

توبه تنها از شخص تائب (توبه کننده) صورت مى‏گیرد و نیابت بردار نیست ،

What is Repentance?

Mirriam Webster defines repentance:

to turn from sin and dedicate oneself to the amendment of one’s life, to feel regret or contrition

The five steps to repentance:

1. acknowledging the sin
2. confessing the sin
3. asking forgiveness
4. turning away from the sin
5. restoring the wrong done

Repentance is the activity of reviewing one's actions and feeling contrition or regret for past wrongs, which is accompanied by commitment to and actual actions that show and prove a change for the better.

• The first is responsibility: We must recognize that we have done wrong.
• The second is regret: We must have true remorse for doing wrong and for the pain and problems we've caused.
• The third is resolve: We must be committed never to repeat the act regardless of the temptations or situation.
• The fourth and probably the most difficult is to repair the damage we've done, or at least do what we can to apologize directly to the injured party.

  

Repentance is the activity of reviewing one's actions and feeling contrition or regret for past wrongs, which is accompanied by commitment to and actual actions that show and prove a change for the better. In Judaism and Christianity it is often defined as an action, turning away from self-serving activities and turning to God, to walk in his ways.

In modern times, it is generally seen as involving a commitment to personal change and the resolve to live a more responsible and humane life. In other words, being sorry for one's misdeeds. It can also involve sorrow over a specific sin or series of sins that an individual feels guilt over, or conviction that he or she has committed. The practice of repentance plays an important role in the soteriological doctrines of Judaism, Christianity, and Islam. Analogous practices have been found in other world religions as well. In religious contexts, it often involves an act of confession to God or to a spiritual elder (such as a monk or priest). This confession might include an admission of guilt, a promise or intent not to repeat the offense, an attempt to make restitution for the wrong, or in some way reverse the harmful effects of the wrong where possible.

What are the 5 R's of repentance?

I have taught this doctrine many times." I paused for a moment to think about it, and the more I thought about it, the more uncertain I was of my answer. The standard five R's of repentance (some commonly taught "R's" of repentance are recognition, remorse, restitution, reformation, resolution, etc.)

اما استغفار (طلب آمرزش) از طرف شخصی دیگربه نحوه نیابت نیز ممکن است، همان‏طور که یعقوب براى فرزندانش استغفار کرد و یا فرشتگان براى مۆمنان ، و پیامبر و اولیاى الهى براى پیروان خود طلب مغفرت و بخشش مى‏کنند.

استغفار نوعى دعا است، چنان ‏که امام صادق (علیه السلام) فرمودند: استغفار جامع‏ ترین دعاها است

در حالى که توبه، از مقوله دعا به شمار نمى ‏رود.استغفار یک عمل مستحبى محسوب مى‏شود، اما توبه واجب و فریضه است و شرط آن ندامت و پشیمانی ازاعمال ناپسند گذشته و عزم بر این که هرگز آنها را تکرار نکند.

دعای معراج پیامبر خاتم ، حضرت محمد مصطفی (ص)

از رسول اکرم صلی الله علیه و آله منقول است آن شبی که مرا به معراج بردند از تمامی آسمانها گذشتم تا به آسمان هفتم رسیدم و آنچه دیدم بودم و با خدای تعالی بی واسطه سخن گفتم و مراجعت نمودم چون به مقام جبرئیل رسیدم گفتم یا جبرئیل این چه دعائی است که جمله فرشتگان می خوانند؟ گفت یا محمد صلی الله علیه و آله این همان دعایی است که از جانب حق به شما آوردم و خدای تعالی می فرماید که هر که از آدم تا خاتم این دعا را بخواند یا با خود دارد عزیز و مکرم گردد و حاجتش برآورده شود حق تعالی هیچ حجاب درمیان او و خودش نگذارد و او را از جمیع بلایا محفوظ فرماید و اگر از آدم تا خاتم جمع شوند و جمیع دریاها مرکب گردد و آسمان و زمین کاغذشود چندان نویسنده که همه فرشتگان مانده شوند و دریا خشک شودو آسمان و زمین تمام شود نمی تواند ثواب این دعا را بنویسند و از هزاریکی نوشته نشود و خواننده و دارنده این دعا را تنگی دست ندهد و تاروز اجل بستگی در کار وی نشود و در روز قیامت حساب را از وی بردارند و بی حساب داخل بهشت شود.یا محمد دارنده و خواننده این دعا رستگاری یابد.

هر کس در عمر خوداین دعا را یک بار بخواند و اگر نتواند گوش بدهد یا با خود دارد چنان باشدکه چهل هزار ختم قرآن کرده باشد و چهل هزار حج کرده باشد و چهل هزار گوسفند قربانی کرده و چهل هزار بنده آزاد کرده و چهل هزارمسکین را طعام داده و چهل هزار برهنه را پوشیده باشد و تورات موسی و انجیل عیسی و زبور داوود و فرقان محمد المصطفی صلی الله علیه و آله را خوانده باشد و اگر بیمار باشد چنانچه طبیبان از معالجه آن عاجز باشند چون این دعا را به آن بیمار دهند و بر بالین وی گذارندشفا یابد و اگر کسی قرض دار باشد و این دعا را بخواند حق تعالی دین او را ادا فرماید و اگر کسی کاهل نماز باشد این دعا را با خود دارد حق تعالی دل او را روشن گرداند حریض نماز شود و اگر زن دشوار زاید این دعا را بر آب خواند بخورد به آسانی بار نهد و اگر کسی را بسته باشنداین دعا را بر موم گیرند و بر کمر وی بندند فی الحال گشاده گردد و اگربخت دختر بسته باشد این دعا را بخواند یا با خود دارد بخت او گشاده شود و اگر کسی را به پای دار برند این دعا را بر وی بخوانند و بدمند یادر نزد آن کس باشد هیچ ضرری به او نرسد و اگر جهت فرزند بخواندخداوند عالم پسری به وی عطا فرماید و دارنده این دعا از گزند مار وعقرب و زبان بدگویان ایمن گردد.خواننده و دارنده این دعا از درد گوش و دردسر و درد چشم و درد دل وجگر و فلج و لغوه و جمیع دردها ایمن گردد و هر کس این دعا را با خودبه گور برد حق سبحانه او را ببخشد و سکرات موت را بر وی آسان گرداند و از عذاب قبر و سوال نکیر و منکر ایمن گردد و روز جزا چهل هزار فرشته به استقبال وی برآیند تا داخل بهشت می کنند و شرح این دعا بسیار بود اما مختصر کردیم تا ملال نگیرد بسیار مجرب است ان شاء اللّه
و اللّه اعلم بالصواب.

The Angel Gabriel and Prophet Muhammad continued their miraculous ascension through the heavens.This journey was far beyond the widest imagining of any human being.It began in the deserts of Arabia and spanned the reaches of the known universe and beyond.At the gate of the seventh heaven, they exchanged the same questions and answers as in the previous heavens, and the angels declared their pleasure at meeting Prophet Muhammad.Permission to enter was given and the Prophet of God, accompanied by Gabriel, the angel trusted with the revelations of God, moved into the final heaven.The seventh level of Paradise is Dar us Salam. Dar us Salam means “home of peace and safety”, adobe of well-being. And among the seven skies, the sky of the earth, which is the nearest to us is ornamented with stars.There are different accounts of what occurred during the Miʿraj, but most narratives have the same elements: Muhammad ascends into heaven with the angel Gabriel and meets a different prophet at each of the seven levels of heaven; first Adam, then John the Baptist and Jesus, then Joseph, then Idris, then Aaron, then ...

فضیلت دعای معراج

دعایی است که شان آن بسیاربزرگ است و خیلی عظیم می باشد.

راوی حضرت علی از نبی اکرم:وقتی به آسمان رفتم در شب معراج هفتاد هزار حجاب را طی کردم تا رسیدم به حجاب قدرت در آن نوشته شده این دعا با نور جبرئیل عرض کرد:یا محمد این دعا را برای کسی غیر از مومنین از امت خودت تعلیم ندهی چون که هر که این دعا را بخواند در های آسمان بر روی ایشان باز می شود و خداوند نظر رحمتش را شامل آن شخص می کند که هم و غم او را برطرف می کند و هر گرفتاری که دارد خدا بر طرف سازد و…

متن دعاي معراج

بسم الله الرحمن الرحیم
اَللّهُمَ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّد وَ آل مَُحَمّد یا سَیِّدُ یا سَنَدُ یا صَمَدُ یا مَن لََََهُ المُستَنَدُ اِجعَل لی فَرَجَاً وَ مَخرَجَاً مِمِّا انَا فیهِ وَاَکفِنی فیهِ وَ اَعُوذُ بِکَ بِسمِ الله التّاماتِ یا اللهُ یا اللهُ یا اللهُ یا رَحمانُ یا رَحمانُ یا رَحمانُ یا رَحیمُ یا رَحیمُ یا رَحیمُ یا خالِقُ یا رازِقُ یا بارِیُ یا اَوَّلُ یا اخِرُ یا ظاهِرُ یا باطِنُ یا مالِکُ یا قادِرُ یا واهِبُ یا وهّابُ یا تَوّابُ یا حَکیمُ یا سَمیعُ یا بَصیرُ یا غَفَورُ یا رَحیمُ یا غافِرُ یا شَکُورُ یا عالِمُ یا عادِلُ یا کریمُ یا رَحیمُ(یا حَلیم) یا وَدودُ یا غَفورُ یا رَئوفُ یا وِترُ یا مُغیثُ یا مُجیبُ یا َحبیبُ یا مُنیبُ یا رَقیبُ یا مُعیدُ یا حافِظُ یا قابضُ یا حَیُّ یا مالِکُ یا باعِثُ یا وارِثُ یا رَحیمُ (یا راحِمُ) یا فاتِحُ یا فارِجُ یا فاخِرُ یا مُعِزُّ یا مُذِلُّ یا مُعینُ یا مُبینُ یا جَلیلُ یا جَمیلُ یا کفیلُ یا وَکیلُ یا دَلیلُ یا حَیُّ یا قَیُّوم یا جَبّارُ یا غَفّارُ یا حَنّانّ یا مَنّانُ یا دَیّانُ یا غُفرانُ یا بُرهانُ یا سُبحانُ یا مُستعانُ یا سُلطانُ یا اَمینُ یا مُومِنُ یا مُتَکَبِّرُ یا شَکُورُ یا عَزیزُ یا عَلِیُّ یا وَفِیُّ یا زَکِیُّ یا قوِیُّ یا غَنِیُّ یا مُحِقُّ یا مُعطی یا اخِرُ یا اَحسَنَ الخالِقینَ یا خَیرَ الرّازِقینَ یا خَیرَ الغافِرینَ یا خَیرَ المُحسِنینَ یا خَیرَ النّاصِرینَ یا اَرحَمَ الرَّاحِمینَ یا نُورَ السَماواتِ و الاَرضِ یا هادِیَ المُضِلّینَ یا دَلیلَ المُتحَیِّرینَ یا خالِقَ کُلَّ شَیﺀٍ یا فاطِرَ السَماواتِ وَ الاَرض ِ یا هادِیَ المُظِلّینَ یا مُفتِحَ الابوابِ یا مُسَبِّبَ الاَسبابِ یا رَفیعِ الدَّرَجاتِ یا مُجیبَ الدَّعَواتِ یا وَلِیَّ الحَسَناتِ یا غافِرَ الخَطیئاتِ یا مُحیِیَ الاَمواتِ یا ضاعِفَ الحِسَناتِ یا دافِعَ البَلیّاتِ اَللّهُمَ احفظ صاحِبَ هذا الدُّعا مِن الطاعُونِ و الزَّلزَّلَةِ و الفُجاَةِ و الوَبا وَ مِن شرِّ السُّلطانِ الجابرِوَ شرِّ العَینِ السُّوﺀِ وَ مِن شرِّ الاَ عداﺀِ وَمِن شرِّ الجِنَّ وَ الاِ نسِ بِحَقِّ لا اِلهَ اِلاًّهُوَ الحَیُّ القیُّومُ بحَقِّ کهیعص وَ بحَقِّ حمعسق وَ بحَقِّ مُحَمَّدِ المُصطفی وَ بحَقِّ عَلِیٍّ المُرتضی وَ الاَ ئِمَةِ الهُدی وَ بحَقِّ اللِّوحِ وَ القلم وَ الکُرسِیِّ وَ العَرشِ وَ بحَقِّ فسَیَکفیکهُمُ اللهُ وَ هُو السَّمیعُ العَلیمُ اَللّهُمَ اَحفظ صاحِبَ هذا الدُّعاﺀِ مِن شرِّ کُلِّ ذِی شرِّ وَ مِن شرِّ طارِقِ الَّیلِ وَ النَّهارِ وَ مَِن شرِّ والِدٍ وَ ما وَلد وَ مِن شرِّ ما یَلِجُ فِی الاَرضِ وَ ما یَخرُجُ مِنها وَ هُو الغَفُورُ الرَّحیمُ اَللّهُمَ اَحفظ صاحِبَ هذا الدُّعاﺀ مِن شرِّ الاَعدَاءِ وَ مِن شَرِّ جَمیعِ المِحنهِ و الدَاء وَ مِن شرِّ النَفَّاثَاتِ فِی العُقدِ وَ مِن شرِّ حاسِدٍ اِذا حَسَد یا رَبِّ بعِزِّ عِزَِّتِکَ وَ القهرِ بلطفِکَ وَ الرَّحمَة رَحمَتِکَ یا وَاهِبَ العَطایا یا دافِعَ البَلایا یا غافِرَ الخَطایا یا سَتارَ العیُوُبِ یا نُور الغُیُوبِ یا نُور القلُوبِ یا حَبیبَ القلُوبِ یا قاضِیَ الحاجاتِ یا رَحمانِ الدُّنیا وَ الا خِرَةِ یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ بحَقِّ اِلَی اللهِ تصیرُ الاُمُوُر اَللّهُمَ اَستودِعُکَ نَفسی وَ روحی وَ مالی وَ اَولادی وَجَمیعَ ما اَنعَمتَ عَلیَّ فِی الدّینِ وَ الدُنیا وَ الا خِرَة ِاِنَّهُ لا یُضیعُ صانیکَ یَصُونُکَ وَ مَحفُوظُکَ وَ مَامُولُکَ وَلا یُجیرُنی اَحَدٌ مِنکَ وَلنْ اَجدَ مِن دُونِهِ مَلتحِداً اَللّهُمَ رَبَّنا ٰاتِنا فِی الدُّنیا حَسَنَة وَ فِی الا خِرَةِ حَسَنَة وَ قِنٰا عَذٰابَ النّار وَ عَذابَ القَبرِ برَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَ صَلَّی اللهُ عَلیٰ مُحَمَّدِ وَ الِهِ اَجْمَعینَ الطّاهِرینَ وَ الاَ ئِمَة المَعْصُومینَ وَ سَلَّم تسْلیماً کثیراً کثیراً . اَللّهُمَ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّد وَ آل مُحَمّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم

ترجمه دعای معراج
به نام پروردگار و خالقی که بخشنده و پذیرنده توبه و بسیار مهربان به آدمیان است ای خدایی که سرور و بزرگ و فرمانروایی و ای خدایی که تکیه گاه و پشتیبان و روشن و واضحی و ای خدایی که فرمانروایی بی نیاز و بلند و والا مرتبه ای و ای خدایی که باید در همه کارها و مشکلات بر شما توکل و تکیه و اعتماد نمود بزرگواری و عنایت فرما و نجات و رهایی فرما و بزرگواری و محبت فرما و نجات و خارج فرما از همه مشکلات و بلاها و غم واندوه خارج فرما و از همه نعمتها به اندازه ای که صلاح می دانید عنایت فرما و باید در همه مصائب و سختیها بر شما پناهنده شد بنام شما که پروردگار و خداوند و خالق می باشید و تمام و کاملترین می باشید و ای خداوند که پروردگاری و ای خداوند که خالق بزرگی و ای خداوند که وصف و اندازه شما در وصف نیست و شما بی نهایت بزرگ و فرمانروایی ای خداوند بسیار بخشنده و ای خداوند بسیار مهربان و بخشایشگر و ای خداوند بسیار توبه پذیرنده و آرامش دهنده و ای خداوند مهربان و بسیار دلگرم کننده و ای خداوند آمرزنده و دل نواز و نیرو دهنده و ای خداوند که دارای نامهای بزرگ و آمرزنده می باشید و ای خداوندی که پدیدآورنده و سازنده می باشید و ای خداوندی که روزی و نعمت دهنده مخلوقات می باشید و ای خداوندی که آفریدگار و سازنده مخلوقات می باشید و ای خداوندی که از نخستین و همیشه بوده ای و ای خداوندی که تا ابد و آخر و پایان همه هستی شمایی و ای خداوندی که پدیدار کننده و آشکار کننده همه اسرار می باشید و ای خداوندی که پوشنده و پنهان کننده درون هر اسراری می باشید و ای خداوندی که تمام ملک هستی از ذات شما پدیدار شده و ای خداوندی که توانا و بر هر امری فرمانروائی و ای خداوندی که بخشنده ترین می باشید و ای خداوندی که بسیار بخشنده و صاحب اعطا می باشید و ای خداوندی که بسیار با گذشت و بسیار توبه پذیر می باشید و ای خداوندی که دانشمندترین و خردمندترین فرمانروایان می باشید و ای خداوندی که به هر صدایی و هر ندایی شنوایی و ای خداوندی که به هر امری آگاه و دانا و به هر رمزی بینا و بصیری و ای خداوندی که آمرزنده ترین به گناهان خلق می باشید و ای خداوندی که باعث آرامش قلب مقربین و خداپرستان می باشید و ای خداوندی که بخشنده و آمرزنده بزرگترین گناهان می باشید و ای خداوندی که نشانه های نعمت و رفاه شما آشکار است و ای خداوندی که دانشمند بر هر دانشی و علمی و ای خداوندی که انصاف و دادگری فقط نزد شماست و ای خداوندی که سخاوتمندترین و نیکوترین صفات نزد شماست و ای خداوندی که بسیار بردبار و شکیبایی به گناهان و اشتباهات بندگانت و ای خداوندی که بسیار دوستدار و محبوب قلبهای با اخلاص می باشد و ای خداوندی که بخشاینده ترین بخشایندگانی و ای خداوندی که بسیار مهربان و با گذشت به خلقی و ای خداوندی که یکتایی و بی همتایی و ای خداوندی که تنها شمایی فریادرس در همه امور و ای خداوندی که یگانه اجابت کننده دعاها می باشید و ای خداوندی که تنها دوست ومحبوب قلبهای مخلصان می باشید و ای خداوندی که باران رحمتت را فراوان در بهاران زیباتر بر بندگان فرو می فرستی و ای خداوندی که هیچ قدرتی رقابت با شما را ندارد و از آن عاجز است و ای خداوندی که به همه رمز و رموز آفرینش کاردان و دانایی و ای خداوندی که نگهبان و روشن کنندة راه عارفانی و ای خداوندی که بر هر نیروی آشکار و غیب چیره شونده ای و ای خداوندی که زنده و پاینده و ابدی و جاودان می باشید و ای خداوندی که همة کائنات متعلق به ذات کبریائی شماست و ای خداوندی که یکتایی شما انگیزه خلق جهان هستی شد و ای خداوندی که پس از فنای هر چیز تنها صاحب مقتدر مُلک وجودی و ای خداوندی که بخشایش و رحمت زیبنده و شایسته مقام شماست و ای خداوندی که گشاینده درهای توبه بر روی خلق گنه کاری و ای خداوندی که باز کنندة درهای رحمت بر روی خلق نا امیدی و ای خداوندی که شکوه و عظمت شایسته مقام والا مرتبه شماست و ای خداوندی که عزّت و آبروی اهل یقین از لطف بی انتهای شماست و ای خداوندی که ذلیل و خوارو پَست کنندة مُکذبینی و ای خداوندی که تنها یاری رسان و یاری دهنده اهل ذکری و ای خداوندی که بزرگی و عظمت شما بر همه خلق آشکار است و ای خداوندی که صاحب شکوه و عظمت و بزرگواری می باشید و ای خداوندی که صاحب همه زیبایی های خلقت و آفرینش می باشید و ای خداوندی که صاحب ضمانت و سایه کفالت شما بر سر خلق جلوه گر است و ای خداوندی که یگانه پشتیبان و حمایت کننده فرستادگان خود به خلقی و ای خداوندی که رهنمای راه حق و حجت می باشید بر مؤمنین و ای خداوندی که همیشگی و فناناپذیر می باشید و ای خداوندی که پاینده و ابدی و شکوه و جلالت همیشگی است و ای خداوندی که توانایی بر توانگران و پادشاهی بر ملک هستی و ای خداوندی که بسیار با گذشت و آمرزنده ای به گناهکاران و ای خداوندی که شکوه و لطف و مهربانی شما بی انتهاست و ای خداوندی که بر بندگانت بسیار لطف و احسان می نمایی و ای خداوندی که عادلترین فرمانروایی به کردار نیک و بد بندگانت و ای خداوندی که با گذشت و بخشنده ای و ای خداوندی که نشانه های وجودت بر هر ذره از خلقت آشکار است و ای خداوندی که پاکی و لطافت از ذات مقدس شماست و ای خداوندی که کمک دهنده ایمان آورندگان می باشید و ای خداوندی که قدرتمند و بزرگ و بر هر نیرویی تسلط یافته ای و ای خداوندی که وفادار به قول خود و قابل اعتمادی و ای خداوندی که بزرگترین ایمان دهنده و نیرودهنده به قلب خالصانی و ای خداوندی که توانا و بر هر نیروی قوی چیره وغالبی و ای خداوندی که نشانه های نعمت و رفاه شما آشکار است و ای خداوندی که شریف و ارجمندی و بر قلب عارفان می تابید و ای خداوندی که والامقام و بزرگوار و بلندمرتبه و نیرومندی و ای خداوندی که متعهد و وفادار به دعای بندگان خاص و عامی و ای خداوندی که پاکیزه از هر عیب می باشید و ای خداوندی که استوار و توانائی و ای خداوندی که بی نیاز و توانگری و ای خداوندی که هر چیز را مرگ و فنا و پایان قرار دادی و ای خداوندی که بسیار بخشنده و عطا کننده روزی خلقی و ای خداوندی که پایان هر پایانی و زنده و پاینده ای و ای خداوندی که بهترین خلق کنندگان وجودی و ای خداوندی که بهترین روزی و نعمت دهنده مخلوقاتی و ای خداوندی که بهترین آمرزندگان و توبه پذیرنده خلقی و ای خداوندی که نیکی رسان و بخشاینده خلقی و ای خداوندی که بهترین پشتیبان و یاری کننده خلقی و ای خداوندی که بزرگترین رحمت و بخشش به خلقی و مهربانترین مهربانان می باشید و ای خداوندی که نور و روشنائی آسمانها و زمین و رحمت و برکت و نیروی دلگرم کننده ای و ای خداوندی که رهبر و هدایت کننده گمراهان عالمی و ای خداوندی که راهنما و حجت برای حیرت زدگانی و ای خداوندی که پدیدآورنده و آفریننده همه چیز می باشید و ای خداوندی که آفریننده و خالق آسمانها و زمین و مخلوقات درون آن می باشید و ای خداوندی که راهنما و رهبر و هدایت کننده گمراه شدگانی و ای خداوندی که گشاینده و بازکننده درهای نعمت و رحمتی و ای خداوندی که سبب ساز در همه مشکلات و مصائب و سختیهایی و ای خداوندی که بالابرنده درجات و مقام آدمیان نزد آدمیان و نزد ملکوتیان می باشید و ای خداوندی که اجابت و مستجاب کننده خواهش ها و نیازهای خلق می باشید و ای خداوندی که نهایت خوبیها و زیبائیها و پایان و نیکی رسان به خلق می باشید و ای خداوندی که بخشنده لغزشها و خطاهای خلقی و ای خداوندی که زنده کننده قلب عارفانی و زنده کننده مردگانی و ای خداوندی که چند برابر کننده نیکیها و خوبیهای خلق و هر نیکویی هستی و ای خداوندی که دفع کننده و دور کننده بدیها و زشتیهای خلقی.

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا ﴿۱﴾

سوگند به بادهاى ذره‏ افشان (۱)

فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿۲﴾

و ابرهاى گرانبار (۲)

فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا ﴿۳﴾

و سبك سيران (۳)

فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿۴﴾

و تقسيم‏ كنندگان كار[ها] (۴)

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿۵﴾

كه آنچه وعده داده شده‏ ايد راست است (۵)

وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ ﴿۶﴾

و [روز] پاداش واقعيت دارد (۶)

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ ﴿۷﴾

سوگند به آسمان مشبك (۷)

إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿۸﴾

كه شما [درباره قرآن] در سخنى گوناگونيد (۸)

يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ ﴿۹﴾

[بگوى] تا هر كه از آن برگشته برگشته باشد (۹)

قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿۱۰﴾

مرگ بر دروغپردازان (۱۰)

الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿۱۱﴾

همانان كه در ورطه نادانى بى‏ خبرند (۱۱)

يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۲﴾

پرسند روز پاداش كى است (۱۲)

يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ ﴿۱۳﴾

همان روز كه آنان بر آتش عقوبت [و آزموده] شوند (۱۳)

ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿۱۴﴾

عذاب [موعود] خود را بچشيد اين است همان [بلايى] كه با شتاب خواستار آن بوديد (۱۴)

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿۱۵﴾

پرهيزگاران در باغها و چشمه سارانند (۱۵)

آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُحْسِنِينَ ﴿۱۶﴾

آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى‏ گيرند زيرا كه آنها پيش از اين نيكوكار بودند (۱۶)

كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ ﴿۱۷﴾

و از شب اندكى را مى‏غنودند (۱۷)

وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ﴿۱۸﴾

و در سحرگاهان [از خدا] طلب آمرزش میکردند (۱۸)

وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۱۹﴾

و در اموالشان براى سائل و محروم حقى [معين] بود (۱۹)

وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِلْمُوقِنِينَ ﴿۲۰﴾

و روى زمين براى اهل يقين نشانه‏ هايى [متقاعدكننده] است (۲۰)

وَفِي أَنْفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿۲۱﴾

و در خود شما پس مگر نمى ‏بينيد (۲۱)

وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿۲۲﴾

و روزى شما و آنچه وعده داده شده‏ ايد در آسمان است (۲۲)

فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ ﴿۲۳﴾

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه واقعا او حق است همان گونه كه خود شما سخن مى‏ گوييد (۲۳)

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ ﴿۲۴﴾

آيا خبر مهمانان ارجمند ابراهيم به تو رسيد (۲۴)

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ ﴿۲۵﴾

چون بر او درآمدند پس سلام گفتند گفت‏ سلام مردمى ناشناسيد (۲۵)

فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ ﴿۲۶﴾

پس آهسته به سوى زنش رفت و گوساله‏ اى فربه [و بريان] آورد (۲۶)

فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ ﴿۲۷﴾

آن را به نزديكشان برد [و] گفت مگر نمى ‏خوريد (۲۷)

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ ﴿۲۸﴾

و [در دلش] از آنان احساس ترسى كرد گفتند مترس و او را به پسرى دانا مژده دادند (۲۸)

فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ ﴿۲۹﴾

و زنش با فريادى [از شگفتى] سر رسيد و بر چهره خود زد و گفت زنى پير نازا [چگونه بزايد] (۲۹)

قَالُوا كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ ﴿۳۰﴾

گفتند پروردگارت چنين فرموده است او خود حكيم داناست (۳۰)

قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿۳۱﴾

[ابراهيم] گفت اى فرستادگان ماموريت‏ شما چيست (۳۱)

قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِينَ ﴿۳۲﴾

گفتند ما به سوى مردمى پليدكار فرستاده شده‏ ايم (۳۲)

لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِينٍ ﴿۳۳﴾

تا سنگهايى از گل رس بر [سر] آنان فرو فرستيم (۳۳)

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ ﴿۳۴﴾

[كه] نزد پروردگارت براى مسرفان نشان‏گذارى شده است (۳۴)

فَأَخْرَجْنَا مَنْ كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۳۵﴾

پس هر كه از مؤمنان در آن [شهرها] بود بيرون برديم (۳۵)

فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿۳۶﴾

و[لى] در آنجا جز يك خانه از فرمانبران [خدا بيشتر] نيافتيم (۳۶)

وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿۳۷﴾

و در آنجا براى آنها كه از عذاب پر درد مى‏ ترسند عبرتى به جاى گذاشتيم (۳۷)

وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ ﴿۳۸﴾

و [نيز] در [ماجراى] موسى چون او را با حجتى آشكار به سوى فرعون گسيل داشتيم (۳۸)

فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿۳۹﴾

پس [فرعون] با اركان [دولت] خود روى برتافت و گفت [اين شخص] ساحر يا ديوانه‏ اى است (۳۹)

فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ ﴿۴۰﴾

[تا] او و سپاهيانش را گرفتيم و آنان را در دريا افكنديم در حالى كه او [در آخرين لحظه] نكوهشگر [خود] بود (۴۰)

وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ ﴿۴۱﴾

و در [ماجراى] عاد [نيز] چون بر [سر] آنها آن باد مهلك را فرستاديم (۴۱)

مَا تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ ﴿۴۲﴾

به هر چه مى‏وزيد آن را چون خاكستر استخوان مرده مى‏ گردانيد (۴۲)

وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ ﴿۴۳﴾

و در [ماجراى] ثمود [نيز عبرتى بود] آنگاه كه به ايشان گفته شد تا چندى برخوردار شويد (۴۳)

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنْظُرُونَ ﴿۴۴﴾

تا [آنكه] از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالى كه آنها مى ‏نگريستند آذرخش آنان را فرو گرفت (۴۴)

فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنْتَصِرِينَ ﴿۴۵﴾

در نتيجه نه توانستند به پاى خيزند و نه طلب يارى كنند (۴۵)

وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ ﴿۴۶﴾

و قوم نوح [نيز] پيش از آن [اقوام نامبرده همين گونه هلاك شدند] زيرا آنها مردمى نافرمان بودند (۴۶)

وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿۴۷﴾

و آسمان را به قدرت خود برافراشتيم و بى‏ گمان ما [آسمان]گستريم (۴۷)

وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿۴۸﴾

و زمين را گسترانيده‏ ايم و چه نيكو گسترندگانيم (۴۸)

وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿۴۹﴾

و از هر چيزى دو گونه [يعنى نر و ماده] آفريديم اميد كه شما عبرت گيريد (۴۹)

فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿۵۰﴾

پس به سوى خدا بگريزيد كه من شما را از طرف او بيم‏ دهنده‏ اى آشكارم (۵۰)

وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿۵۱﴾

و با خدا معبودى ديگر قرار مدهيد كه من از جانب او هشداردهنده‏ اى آشكارم (۵۱)

كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿۵۲﴾

بدين سان بر كسانى كه پيش از آنها بودند هيچ پيامبرى نيامد جز اينكه گفتند ساحر يا ديوانه‏ اى است (۵۲)

أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿۵۳﴾

آيا همديگر را به اين [سخن] سفارش كرده بودند [نه] بلكه آنان مردمى سركش بودند (۵۳)

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ ﴿۵۴﴾

پس از آنان روى بگردان كه تو در خور نكوهش نيستى (۵۴)

وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۵۵﴾

و پند ده كه مؤمنان را پند سود بخشد (۵۵)

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿۵۶﴾

و جن و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند (۵۶)

مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ ﴿۵۷﴾

از آنان هيچ روزيى نمى‏ خواهم و نمى‏ خواهم كه مرا خوراك دهند (۵۷)

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ ﴿۵۸﴾

خداست كه خود روزى بخش نيرومند استوار است (۵۸)

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ ﴿۵۹﴾

پس براى كسانى كه ستم كردند بهره‏ اى است از عذاب همانند بهره عذاب ياران [قبلى]شان پس [بگو] در خواستن عذاب از من شتابزدگى نكنند (۵۹)

فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿۶۰﴾

پس واى بر كسانى كه كافر شده‏ اند از آن روزى كه وعده يافته‏ اند (۶۰)

علاّمه مجلسی فرموده است: در بعضی از کتاب‌های معتبر از محمّد بن بابویه نقل کرده‌اند که این دعا را از امامان(علیهم‌السلام) روایت کرده و گفته است: در هیچ امری آن را نخواندم مگر آنکه به زودی اثر اجابت آن را یافتم؛

و دعا این است:

اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ وَأَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِنَبِيِّكَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، يَا أَبَا الْقاسِمِ، يَا رَسُولَ اللّٰهِ، يَا إِمامَ الرَّحْمَةِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلَانَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

خدایا از تو درخواست دارم و به‌سویت روی آوردم به وسیله پیامبرت، پیامبر رحمت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) ای ابا القاسم، ای فرستاده خدا، ای پیشوای رحمت، ای آقا و مولای ما، به تو رو آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا تو را وسیله ساختیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبَا الْحَسَنِ، يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ، يَا عَلِىَّ بْنَ أَبِى طالِبٍ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا الحسن، ای امیرالمؤمنین، ای علی بن ابیطالب، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يا فاطِمَةُ الزَّهْراءُ، يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ، يَا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُولِ، يَا سَيِّدَتَنا وَمَوْلاتَنا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكِ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكِ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يَا وَجِيهَةً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعِي لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای فاطمه زهرا، ای دختر دلبند محمّد، ای نور چشم رسول خدا، ای سرور و بانوی ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبا مُحَمَّدٍ، يَا حَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ، أَيُّهَا الْمُجْتَبىٰ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا محمّد، ای حسن بن علی‌، ای برگزیده‌، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، يَا حُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ، أَيُّهَا الشَّهِيدُ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ، اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا عبدالله، ای حسین بن علی، ای شهید، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يا اَبَا الْحَسَنِ، يا عَلِىَّ بْنَ الْحُسَيْنِ، يَا زَيْنَ الْعابِدِينَ، يَا ابْنَ رَسُولِ، اللّٰهِ يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا الحسن، ای علی بن الحسین، ای زین‌العابدین، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبا جَعْفَرٍ، يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ، أَيُّهَا الْباقِرُ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا جعفر، ای محمّد بن علی، ای باقر، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبا عَبْدِ اللّٰهِ، يَا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ، أَيُّهَا الصَّادِقُ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای اباعبدالله، ای جعفر بن محمّد، ای صادق، ای فرزند رسول خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبَا الْحَسَنِ، يَا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ، أَيُّهَا الْكاظِمُ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا الحسن، ای موسی بن جعفر، ای کاظم، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبَا الْحَسَنِ يَا عَلِىَّ بْنَ مُوسىٰ، أَيُّهَا الرِّضا، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا الحسن، ای علی بن موسی، ای رضا، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبا جَعْفَرٍ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ، أَيُّهَا التَّقِىُّ الْجَوادُ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانَا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حَاجَاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا جعفر، ای محمّد بن علی‌، ای تقی جواد، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبَا الْحَسَنِ، يَا عَلِىَّ بْنَ مُحَمَّدٍ، أَيُّهَا الْهادِى النَّقِىُّ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا الحسن، ای علی بن محمّد، ای هادی نقی، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا أَبا مُحَمَّدٍ، يَا حَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ أَيُّهَا الزَّكِىُّ الْعَسْكَرِىُّ ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ؛

ای ابا محمّد، ای حسن بن علی، ای پاک‌نهاد عسگری، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن؛

يَا وَصِىَّ الْحَسَنِ، وَالْخَلَفُ الْحُجَّةُ، أَيُّهَا الْقائِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمَهْدِىُّ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، يَا حُجَّةَ اللّٰهِ عَلىٰ خَلْقِهِ، يَا سَيِّدَنا وَمَوْلانا إِنَّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا، يَا وَجِيهاً عِنْدَ اللّٰهِ اشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّٰهِ.

ای جانشین حسن، ای یادگار شایسته، ای پایدار مورد امید، ای مهدی‌، ای فرزند فرستاده خدا، ای حجّت خدا بر بندگان، ای آقا و مولای ما، به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به‌سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم، ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن.

پس از خواندن دعا، حاجات خود را بخواهد که به خواست خدا برآورده می‌شود؛

و در روایت دیگری وارد شده است که بعد از خواندن دعا چنین گوید:

يَا سادَتِى وَمَوالِىَّ، إِنِّى تَوَجَّهْتُ بِكُمْ أَئِمَّتِى وَعُدَّتِى لِيَوْمِ فَقْرِى وَحاجَتِى إِلَى اللّٰهِ، وَتَوَسَّلْتُ بِكُمْ إِلَى اللّٰهِ، وَاسْتَشْفَعْتُ بِكُمْ إِلَى اللّٰهِ، فَاشْفَعُوا لِى عِنْدَ اللّٰهِ، وَاسْتَنْقِذُونِى مِنْ ذُنُوبِى عِنْدَ اللّٰهِ، فَإِنَّكُمْ وَسِيلَتِى إِلَى اللّٰهِ، وَبِحُبِّكُمْ وَبِقُرْبِكُمْ أَرْجُو نَجاةً مِنَ اللّٰهِ، فَكُونُوا عِنْدَ اللّٰهِ رَجائِى، يَا سادَتِى يَا أَوْلِياءَ اللّٰهِ، صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أَعْداءَ اللّٰهِ ظالِمِيهِمْ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ، آمِينَ رَبَّ الْعالَمِينَ.

ای آقایان و سرورانم، من به شما پیشوایان و توشه‌هایم برای روز تنگدستی روی آوردم و نیازم به‌سوی خداست و توسّل جستم به‌سوی خدا، پس در نزد خدا واسطه من شوید و مرا پیش خدا از گناهانم رهایی بخشید که تنها شما وسیله من به‌جانب خدا هستید، من با دوستی با شما و نزدیک شدن به شما امیدوار نجات از جانب خدا هستم، پس نزد خدا امید من باشید، ای آقایان من و دوستداران خدا، خدایا بر همه آنان درود فرست و لعنت خدا بر دشمنان خدا، آن ستمگران به محمّد و خاندان محمّد، از پیشینیان و پسینیان، دعایم را اجابت کن ای پروردگار جهانیان.

مؤلف گوید: شیخ کفعمی در کتاب «بلدالامین» دعای مفصلی موسوم به دعای فرج نقل کرده که این دعای توسّل در ضمن آن آمده است و به گمان من «دوازده امام» خواجه‌نصیرالدین طوسی همین دعای توسّل است که آن را با صلوات بر حجّت‌های پاک الهی ترکیب کرده‌اند و مجموعه آن در یک خطبه بلیغ و رسا جا گرفته است و کفعمی آن را در بخش‌های آخر کتاب «مصباح» ذکر کرده است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾

When the Inevitable Event takes place,(۱)

هنگامي كه واقعه عظيم (قيامت) برپا شود، (۱)

لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿۲﴾

then no one can deny it has come (2)

هيچكس نمي‏تواند آن را انكار كند. (۲)

خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿۳﴾

It will debase ˹some˺ and elevate ˹others˺(3)

گروهي را پائين مي‏آورد و گروهي را بالا مي‏برد. (۳)

إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾

When the earth will be violently shaken,(4)

اين در هنگامي است كه زمين به شدت به لرزه در مي‏آيد. (۴)

وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾

و كوهها در هم كوبيده مي‏شود. (۵)

فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿۶﴾

و به صورت غبار پراكنده در مي‏آيد. (۶)

وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾

و شما به سه گروه تقسيم خواهيد شد. (۷)

فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿۸﴾

نخست «اصحاب ميمنه» هستند، چه اصحاب ميمنه‏ اي ؟ (۸)

وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾

گروه ديگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومي ؟ (۹)

وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾

و سومين گروه پيشگامان پيشگام! (۱۰)

أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾

آنها مقربانند (۱۱)

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿۱۲﴾

در باغهاي پر نعمت بهشت جاي دارند (۱۲)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳﴾

گروه كثيري از امتهاي نخستين هستند (۱۳)

وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ ﴿۱۴﴾

و اندكي از امت آخرين! (۱۴)

عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾

آنها (مقربان) بر تختهائي كه صف كشيده و به هم پيوسته است قرار دارند. (۱۵)

مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ﴿۱۶﴾

در حالي كه بر آن تكيه كرده و روبروي يكديگرند. (۱۶)

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾

نوجواناني جاوداني (در شكوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنها مي‏گردند. (۱۷)

بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ﴿۱۸﴾

با قدحها و كوزه‏ ها و جامهائي از نهرهاي جاري بهشتي (و شراب طهور)! (۱۸)

لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ ﴿۱۹﴾

اما شرابي كه از آن دردسر نمي‏گيرند و نه مست مي‏شوند. (۱۹)

وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿۲۰﴾

و ميوه‏ هائي از هر نوع كه مايل باشند. (۲۰)

وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾

و گوشت پرنده از هر نوع كه بخواهند. (۲۱)

وَحُورٌ عِينٌ ﴿۲۲﴾

و همسراني از حورالعين دارند. (۲۲)

كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿۲۳﴾

همچون مرواريد در صدف پنهان! (۲۳)

جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾

اينها پاداشي است در برابر اعمالي كه انجام مي‏دادند. (۲۴)

لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿۲۵﴾

در آن باغهاي بهشت نه لغو و بيهوده‏ اي مي‏شنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)

إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾

تنها چيزي كه مي‏شنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)

وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ﴿۲۷﴾

و اصحاب يمين، چه اصحاب يميني ؟ (۲۷)

فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿۲۸﴾

آنها در سايه درختان سدر بيخار قرار دارند. (۲۸)

وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿۲۹﴾

و در سايه درخت طلح پربرگ به سر مي‏برند (درختي است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)

وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿۳۰﴾

و سايه كشيده و گسترده. (۳۰)

وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ﴿۳۱﴾

و در كنار آبشارها. (۳۱)

وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ﴿۳۲﴾

و ميوه‏ هاي فراواني. (۳۲)

لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾

كه هرگز قطع و ممنوع نمي‏شود. (۳۳)

وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾

و همسراني گرانقدر. (۳۴)

إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿۳۵﴾

ما آنها را آفرينش نويني بخشيديم. (۳۵)

فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿۳۶﴾

و همه را بكر قرار داده‏ ايم. (۳۶)

عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾

همسراني كه به همسرشان عشق مي‏ورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند. (۳۷)

لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۳۸﴾

اينها همه براي اصحاب يمين است. (۳۸)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ﴿۳۹﴾

كه گروهي از امتهاي نخستينند. (۳۹)

وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ ﴿۴۰﴾

و گروهي از امتهاي آخرين. (۴۰)

وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾

و اصحاب شمال چه اصحاب شمالي ؟ (كه نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مي‏شود). (۴۱)

فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ﴿۴۲﴾

آنها در ميان بادهاي كشيده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)

وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾

و در سايه دودهاي متراكم و آتش زا! (۴۳)

لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ﴿۴۴﴾

سايه‏ اي كه نه خنك است و نه مفيد. (۴۴)

إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿۴۵﴾

آنها پيش از اين در عالم دنيا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)

وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ ﴿۴۶﴾

و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)

وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾

و مي‏گفتند: هنگامي كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم آيا برانگيخته خواهيم شد؟ (۴۷)

أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾

يا نياكان نخستين ما؟ (۴۸)

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ﴿۴۹﴾

بگو اولين و آخرين، (۴۹)

لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۵۰﴾

همگي در موعد روز معيني جمع مي‏شوند. (۵۰)

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾

سپس شما اي گمراهان تكذيب كننده. (۵۱)

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾

قطعا از درخت زقوم مي‏خوريد (۵۲)

فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾

و شكمها را از آن پر مي‏كنيد (۵۳)

فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ﴿۵۴﴾

و روي آن از آب سوزان مي‏نوشيد (۵۴)

فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ﴿۵۵﴾

و همچون شتراني كه مبتلا به بيماري عطش شده‏ اند از آن مي‏آشاميد (۵۵)

هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ﴿۵۶﴾

اين است وسيله پذيرائي از آنها در قيامت! (۵۶)

نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾

ما شما را آفريديم، چرا كه آفرينش مجدد را تصديق نمي‏كنيد؟ (۵۷)

أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾

آيا از نطفه‏ اي كه در رحم مي‏ريزيد آگاهيد؟ (۵۸)

أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾

آيا شما آن را (در دوران جنيني) آفرينش پي درپي مي‏دهيد، يا ما آفريدگاريم ؟ (۵۹)

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿۶۰﴾

ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم و هرگز كسي بر ما پيشي نمي‏گيرد. (۶۰)

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾

به اين منظور كه گروهي را بجاي گروه ديگري بياوريم و شما را در جهاني كه نمي‏دانيد آفرينش تازه بخشيم. (۶۱)

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۶۲﴾

شما عالم نخستين را دانستيد، چگونه متذكر نمي‏شويد (كه جهاني بعد از آن است). (۶۲)

أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾

آيا هيچ درباره آنچه كشت مي‏كنيد انديشيده‏ ايد؟ (۶۳)

أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾

آيا شما آن را مي‏رويانيد، يا ما مي‏رويانيم ؟ (۶۴)

لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿۶۵﴾

هرگاه بخواهيم آن را تبديل به كاه درهم كوبيده مي‏كنيم به گونه‏ اي كه تعجب كنيد! (۶۵)

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾

(به گونه‏ اي كه بگوئيد:) به راستي ما زيان كرده‏ ايم. (۶۶)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾

بلكه ما به كلي محروميم. (۶۷)

أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾

آيا به آبي كه مي‏نوشيد انديشيده‏ ايد؟ (۶۸)

أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶۹﴾

آيا شما آن را از ابر نازل مي‏كنيد؟ يا ما نازل مي‏كنيم ؟ (۶۹)

لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿۷۰﴾

هرگاه بخواهيم اين آب گوارا را، تلخ و شور قرار مي‏دهيم، پس ‍ چرا شكر نمي‏كنيد؟، (۷۰)

أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ﴿۷۱﴾

آيا درباره آتشي كه مي‏افروزيد فكر كرده‏ ايد؟ (۷۱)

أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿۷۲﴾

آيا شما درخت آن را آفريده‏ ايد؟ يا ما آفريده‏ ايم ؟ (۷۲)

نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ﴿۷۳﴾

ما آن را وسيله يادآوري (براي همگان) و وسيله زندگي براي مسافران قرار داده‏ ايم. (۷۳)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۷۴﴾

حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را پاك و منزه بشمارر). (۷۴)

فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾

سوگند به جايگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)

وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ﴿۷۶﴾

و اين سوگندي است بسيار بزرگ اگر بدانيد! (۷۶)

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ﴿۷۷﴾

كه آن قرآن كريمي است (۷۷)

فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ ﴿۷۸﴾

كه در كتاب محفوظ جاي دارد. (۷۸)

لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾

و جز پاكان نمي‏توانند آن را مس كنند. (۷۹)

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۸۰﴾

اين چيزي است كه از سوي پروردگار عالميان نازل شده. (۸۰)

أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾

آيا اين سخن را (اين قرآن را با اوصافي كه گفته شد) سست و كوچك مي‏شمريد؟ (۸۱)

وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾

و به جاي شكر روزيهائي كه به شما داده شده آن را تكذيب مي‏كنيد؟ (۸۲)

فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾

پس چرا هنگامي كه جان به گلوگاه مي‏رسد (توانائي بازگرداندن آن را نداريد)؟! (۸۳)

وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿۸۴﴾

و شما در اين حال نظاره مي‏كنيد (و كاري از دستتان ساخته نيست). (۸۴)

وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾

و ما به او نزديكتريم از شما ولي نمي‏بينيد. (۸۵)

فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ﴿۸۶﴾

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمي‏شويد، (۸۶)

تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۸۷﴾

پس او را بازگردانيد اگر راست مي‏گوئيد. (۸۷)

فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿۸۸﴾

اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)

فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ ﴿۸۹﴾

در روح و ريحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)

وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۹۰﴾

و اما اگر از اصحاب يمين باشد، (۹۰)

فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۹۱﴾

به او گفته مي‏شود: سلام بر تو از سوي دوستانت كه از اصحاب اليمين هستند. (۹۱)

وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ﴿۹۲﴾

اما اگر او از تكذيب كنندگان گمراه باشد، (۹۲)

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ ﴿۹۳﴾

با آب جوشان دوزخ از او پذيرائي مي‏شود! (۹۳)

وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ﴿۹۴﴾

سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)

إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ﴿۹۵﴾

اين همان حق و يقين است. (۹۵)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۹۶﴾

حال كه چنين است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)

Translation by Dr. Mustafa Khattab, Al-Waqi'ah

Al-Waqi'a (Arabic: الواقعة; "The Inevitable" or "The Event") is the 56th surah (chapter) of the Quran. Muslims believe it was revealed in Mecca (see Meccan surah), specifically around 7 years before the Hegira (622), the migration of Muhammad to Medina. The total number of verses in this surah is 96. It mainly discusses the afterlife according to Islam, and the different fates people will face in it.

• 1-2 The coming of the judgment-day inevitable
• 3-7 Its terrors described
• 8-11 Its coming shall separate men into three classes
• 12-39 Joys of the Muslim heaven described
• 40-56 The punishment of the wicked in hell depicted
• 57-73 Arguments for the resurrection of the dead drawn from God’s work in creation and providence
• 74-81 Oath by the stars that the Qurán is divinely-inspired
• 82-96 Men should believe in God since they cannot save the dying from death

Surah Waqiah, in particular, is said to be a blessing for all Muslims because of its vast benefits in your financial life. Commonly termed as the “Surah of Wealth, Surah Waqiah brings abundance and prosperity, while protecting you from poverty.

These days, most people are living a life full of worries and stress. Most of this stress stems from economic factors where people are worried about being able to provide for their families. The Quran is filled with verses and surahs that bring blessings and barakah into our lives by simply reciting them in our everyday lives. Surah Waqiah, in particular, is said to be a blessing for all Muslims because of its vast benefits in your financial life. Commonly termed as the “Surah of Wealth, Surah Waqiah brings abundance and prosperity, while protecting you from poverty. Taking a few minutes out of your day to recite this ensures that you reap the unlimited rewards it brings.

Surah Waqiah protects you from poverty and financial hardship.

In uncertain economic times where even having a job does not guarantee financial security, turning to faith has great power.

Regularly reciting this surah protects you and your family from any issues related to money. It secures your finances and promises more sustenance in your future.

The Surah does not take more than 5 minutes to recite, so it is very easy for the average person to fit it into their routine. Prophet Muhammad (PBUH) advised the Ummah to recite it every night. According to your preference, you can recite it between the prayers of Maghrib and Isha, or after Isha, before you go to bed.

در بعضی از کتب این دعا را از حضرت رسول (ص) نقل و برای آن خواص و اثرات زیادی نوشته‌اند و از آن جمله است که به خواننده دعا خدای تعالی سه چیز مرحمت فرماید:

- اول برکت در روزی - دوم از غیب روزی او می‌رسد - سوم دشمن او نابود شود

و هر کس آن را بخواند یا پیش خود نگهدارد از شر شیطان و بلیات زمین و آسمان محفوظ ماند و اگر این دعا را هر روز بخواند به شخص بیماری که اطباء از معالجه او مأیوس شده‌اند بدمد خداوند از فضل خود او را شفای عاجل عنایت فرماید و اگر شخص دارای اولاد نباشد و این دعا را با مشک و عنبر بنویسد و سی و یک روز نزد خود نگه دارد خداوند عالم او را صاحب اولاد فرماید و امید هست که دارنده این دعا در قیامت درجه و مقام عالی داشته باشد.

از خواص دعای مزبور به همین قدر اکتفا شده هر که خواهد به آ‌نها مراجعه نماید.

«گنج زير عرش» اصطلاحي است كه در روايات چندي در منزلت ادعيه، آيات و اذكاری وارد شده است كه به برخي از آنها اشاره میگردد كه اگر كسي بخواهد براساس روايات از ادعيه و اعمال عبادي ثوابي ببرد دعاهای زیر نیز گنج عرش است:

1- درباره دعای يستشير (كه در مفاتيح هم آمده) در مهج‌الدعوات روايت مفصّلي نقل شده كه در آن از اين دعا به «كنز من كنوز العرش» تعبير شده است و نيز دربارة دعاي «يا من اظهر الجميل» (كه در روايات متعددي سفارش به خواندن آن شده است) عبارت «كلماتي از گنج‌هاي عرش» آمده است.

2- ذکر شریف «لا حول و لا قوّة الّا بالله»: در کتاب امالی شیخ صدوق (ره) و کنزالعمال نیز ذکر شریف «لا حول و لا قوّة الّا بالله» به عنوان گنج العرش معرفی شده است.

3- سوره حمد، آیت الکرسی و خواتم سوره بقره: در برخی از روایات این آیات را گنج‌های پنهان در زیر عرش معرفی کرده‌اند و سوره حمد را برترین گنج نهان شده در زیر عرش نامیده‌اند.

همچنین دو آیه آخر سوره بقره (۲۸۵و ۲۸۶):
(آمن الرسول بما انزل الیه من ربه والمؤمنون کل آمن بالله وملآئکته وکتبه ورسله لا نفرق بین احد من رسله وقالوا سمعنا واطعنا غفرانک ربنا والیک المصیر لا یکلف الله نفسا الا وسع‌ها لها ما کسبت وعلی‌ها ما اکتسبت ربنا لا تؤاخذنا ان نسینا او اخطانا ربنا ولا تحمل علینا اصرا کما حملته علی الذین من قبلنا ربنا ولا تحملنا ما لا طاقة لنا به واعف عنا واغفر لنا وارحمنآ انت مولانا فانصرنا علی القوم الکافرین)؛

«پیامبر (خدا) بدانچه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ایمان آورده است، و مؤمنان همگی به خدا و فرشتگان و کتاب‌ها و فرستادگانش ایمان آورده‌اند (و گفتند:) (میان هیچ یک از فرستادگانش فرق نمی‌گذاریم) و گفتند: (شنیدیم و گردن نهادیم، پروردگارا، آمرزش تو را (خواستاریم) و فرجام به سوی تو است. خداوند هیچ کس را جز به قدر توانایی اش تکلیف نمی‌کند. آنچه (از خوبی) به دست آورده به سود او، و آنچه (از بدی) به دست آورده به زیان اوست. پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانی بر (دوش) ما مگذار؛ همچنانکه بر (دوش) کسانی که پیش از ما بودند نهادی. پروردگارا، و آنچه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مکن؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشای و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تویی؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن.»

بَسْم اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمْ

لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبحانَ الْمَلِکِِ الْقُدُّوسِ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ سُبْحانَ الْعَزیزِ الْجَبّار لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّؤُفِ الرَّحیم لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَفُورِ الرَّحیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْکَریمِ الْحَکیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقَویَّ الْوَفّی لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ اللَّطیفِ الْخَبیر لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الصَّمَدِ الْمَعْبُودِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَفُورِ الْوَدُودِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْوَکیلِ الْکَفیلِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّقیبِ الْحَفیظِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الدّائِمِ الْقائِمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمُحْیِ الْمُمیتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَیَّ الْقَیُّومِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْخالِقِ الْبار‍ِی لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلِیَّ الْعَظیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْواحِدِ الْأحَدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمُؤمِنِ الْمُهَیْمِنِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَسیبِ الشَّهیدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَلیمِ الْکَریمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الأوَّلِ الْقَدیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الأوَّلِ الآخِرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الظّاهِرِ الْباطِنِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْکَبیرِ الْمُتَعالِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقاضِیِ الْحاجاتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظیمِِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ رَبّیَ الْأعْلی لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْبُرْهانِ الْسُلْطانِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّمیعِ الْبَصیرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْواحِدِ الْقَهّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلیمِ الْحَکیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّتّارِ الْغَفّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّحْمنِ الدَّیانِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْکَبیرِ الْأکْبَرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلیمِ الْعَلاّامِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الشَافِی الْکافی لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَظیمِ الْباقی لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الصَّمَدِ الْأحَدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْأرْضِ وَ السَّمواتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْخالِقِ الرَّزاقِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْفَتّاحِ الْعَلیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَزیزِ الْغَنِیَّ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَفُورِ الشَّکُورِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَظیمِ الْعَلیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْمُلْکِ وَ الْمَلَکُوتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْع‍ِزَّهِ وَ الْعَظَمَهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْهَیْبَهِ وَ الْقُدْرَهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْک‍ِبْرِیاءِ وَ الْجَبَرُوتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّتارِ الْعَظیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعالِمِ الْغَیبِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَمیدِ الْمَجیدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَکیمِ الْقَدیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقادِرِ السَّتّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّمیعِ الْعَلیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَنِیَّ الْعَظیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلاّمِ السَّلامِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمَلِکِ النَّصیرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَنِیَّ الرَّحْمنِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقَریبِ الْحَسَناتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْوَلِیَّ الْحَسَناتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ سُبْحانَ الصَّبُورِ السَّتّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْخالِقِ النُّورِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَنِیَّ الْمُعْج‍ِزِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْفاضِلِ الشَّکُورِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَنِیَّ الْقَدیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْجَلالِ الْمُبینِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْخالِصِ الْمُخْلِصِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الصّادِقِ الْوَعْدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَقَّ الْمُبینِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْقُوَّهِ الْمَتینِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقَوِیَّ الْعَزیزِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَیَّ الَّذی لا یَمُوتُ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلاّمِ الْغُیُوبِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّتّار الْعُیُوبِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمُسْتَعانِ الْغَفُورِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ رَبَّ الْعالَمینَ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّحْمنِ السَّتّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّحیمِ الْغَفّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَزیزِ الْوَهّابِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقادِرِ الْمُقْتَدِرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْغُفْرانِ الْحَلیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمَلِکِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْبارِیءِ الْمُصَوَّرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَزیزِ الْجَبّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْجَبّارِ الْمُتَکَبِّر لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ اللهِ عَمّا یَصِفُونَ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقُدُّوسِ السُّبُّوحِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ رَبَّ الْمَلائِکَهِ وَ الْرُّوحِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْألاءِ وَ النَّعْماءِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمَلِکی الْمَقْصُودِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحنّانِ الْمَنّانِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ادَمُ صَفِیُّ اللهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ نُوحٌ نَجِیُّ اللهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ اِبراهیمُ خَلیلُ اللهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ اِسْمعیلَ ذَبیحُ اللهُ، لا اِلهَ اِلاّ اللهُ مُوسی کَلیمُ اللهِ، لا اِلهَ اِلاّ اللهُ داوُودُ خَلیفَهُ اللهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ عیسی رُوحُ اللهِ، لا اِلهَ اِلاّ اللهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ وَ صَلَّی اللهُ عَلی خَیْرِ خَلْقِه وَ نُورِ عَرْشِه اَفْضَلَ الْأنبِیاءِ وَ الْمُرْسَلینَ حَبیبنا وَ سَیَّدِنا وَ سَنَدِنا وَ شَفیعنا وَ مَوْلینا مُحَمَّدٍ وَ عَلی الِهِ وَ اَصْحابِهِ اَجْمَعینَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحَمینَ.

Benefits of Dua Ganjul Arsh

One day Muhammd (SAW) was sitting in the Masjid and Hazrat Jibreel (A.S) brought this Dua' to Rasulullah Sall Allahu alaihi wa Aalihi wa Sallim. Hazrat Jibreel Alaihi Salaam said that in addition to a lot of Fadhaail [favors] in this Dua', the reciter gets three things from Allahu ta 'ala.

Firstly, Allah (SWT) gives him rizq [livelihood] from the ghayb [unknown sources], secondly, He will safe from evil eye and evil spells, and thirdly, whoever recites this Dua' his enemies will not be able to overcome him. He will be superior to them.

The person who does jihad will have the upper hand. He goes on a journey, he will come back with all his things. He will be safe from the shaat of Shaytaan. He will be safe from all the bad things and insects and other things on earth and al the bad things in the skies.

If a person writes this Dua' out and drinks it using rainwater, he will get help for various diseases. If a person suffers from an unknown illness for which the worldly doctors can find no cure and he writes it with Zafran [saffron] and washes it and drinks it for twenty-one (21) days he will get healthy. If he doesn't have children, he will get children with the help of this Dua'.

Attributes Of Ganjul Arsh

If one recites this , blessings of Allah would be continously showered on him and during the encounter with the enemy in the battle field he will come out victorous and if in travel, he would return home safe and sound. He will also remain protected from all sorts of Magic, wicked tactics and notourisity of the Devil as well as all sorts of worldly and heavenly troubles and agonies.

The regular reciting of this Dua as a routine would help in fulfillment of ones desire, abundance in the subsistence, protection and rid from the enemies, recovery from the sickness etc. There are many attributes of the Dua provided it is recited with purity of heart and soul.

ترجمه دعای گنج العرش

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و توانا و بسیار دانا نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و شفا دهنده و کافی

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بزرگ و باقی نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بی نیاز و یکتا

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و پروردگار آسمان و زمین نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و آفریننده مخلوقات

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بوجود آورنده روز و شب نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و خالق و روزی دهنده

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و خالق و روزی دهنده نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بازدارنده و دانا

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بزرگوار و بی نیاز نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و آمرزنده و سپاسگزار

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و صاحب ملک و ملکوت نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و صاحب عزت و عظمت

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و صاحب هیبت و قدرت نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و صاحب بزرگی و جبروت و جلال

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و پوشاننده گناه بزرگ نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و دانای به غیب

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و ستوده و بزرگوار نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و باحکمت و قدیم

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و توانا و پوشاننده عیوب خلایق نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و شنوا و دانا

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بی نیاز و بزرگ نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و دانای سلام بی عیب و نقص

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و پادشاه یاری کننده نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بی نیاز و بخشنده

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و نزدیک نیکوکاران نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه ولی نیکوکاران

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بردبار و پوشاننده گناه نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و آفریننده نور

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بی نیاز و دارای معجزه نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بخشنده و سپاس گزار

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بی نیاز و قدیم نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و صاحب جلال آشکار

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بی عیب و مخلص نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و راستگو و صادق الوعد

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و حق و آشکار نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و قوی و آشکار

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و قوی و عزیز نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و زنده ایکه هرگز نمیرد

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و دارای علم غیب نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و پوشاننده عیوب خلایق

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و آمرزنده و یاری کننده نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه پروردگار جهانیان

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و بخشاینده و پنهان دارنده عیوب خلایق.

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و مهربان و آمرزنده نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و عزیز و بسیار بخشنده

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و دارای اقتدار نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و صاحب آمرزش و بردبار

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و پادشاه ملک و ملکوت نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و ایجادکننده و تصویر کننده

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و عزیز و خشم گیرنده نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و خشم کننده و متکبر

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه از آنچه توصیف شود نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و پاک و مهربان

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه پروردگار فرشتگان و روح نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و صاحب نعمتهای کثیر

نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و پادشاه مقصود نیست خدایی جز خدای یکتا پاک و منزه و عطا کننده و منان

نیست خدایی جز خدای یکتا، آدم برگزیده خداست نیست خدایی جز خدای یکتا، نوح پیغمبر خداست

نیست خدایی جز خدای یکتا و ابراهیم خلیل و دوست خداست نیست خدایی جز خدای یکتا، اسماعیل ذبیح خداست

نیست خدایی جز خدای یکتا، موسی سخن گوینده با خداست نیست خدایی جز خدای یکتا، داود پیغمبر خلیفه خداست

نیست خدایی جز خدای یکتا، عیسی روح خداست نیست خدایی جز خدای یکتا، محمد(ص) فرستاده خداست و درود بر

بهترین خلق خدا و بر نور عرش خدا و برترین پیغمبران و فرستادگان حبیب ما و بزرگ ما و توکل ما و شفیع ما و مولای ما محمد و بر آل او

و اصحاب او جمیعا به رحمت تو ، ای رحم کننده رحم کنندگان.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

يس ﴿١﴾

یاء، سین (۱)

وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ ﴿٢﴾

سوگند به قرآن کریم، (۲)

إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٣﴾

که بی تردید تو از فرستادگانی، (۳)

عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿٤﴾

بر راهی راست [قرار داری.] (۴)

تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿٥﴾

[قرآن] نازل شده توانای شکست ناپذیر و مهربان است. (۵)

لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿٦﴾

تا مردمی را بیم دهی که پدرانشان را بیم نداده اند و به این علت [از حقایق] بی خبرند. (۶)

لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾

یقیناً فرمان عذاب بر بیشترشان محقق و ثابت شده است، به این سبب ایمان نمی آورند. (۷)

إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ ﴿٨﴾

مسلماً ما غل هایی بر گردنشان نهاده ایم که تا چانه هایشان قرار دارد به طوری که سرهایشان بالا مانده است، (۸)

وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ ﴿٩﴾

و از پیش رویشان حایلی و از پشت سرشان [نیز] حایلی قرار داده ایم، و به صورت فراگیر دیدگانشان را فرو پوشانده ایم، به این خاطر حقایق را نمی بینند، (۹)

وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾

و برای آنان یکسان است چه بیمشان دهی یا بیمشان ندهی، ایمان نمی آورند، (۱۰)

إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ ۖ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ ﴿١١﴾

بیم دادنت فقط برای کسی ثمربخش است که از قرآن پیروی کند و در نهان از خدای رحمان بترسد، پس او را به آمرزش و پاداشی نیکو و با ارزش مژده ده. (۱۱)

إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ ﴿١٢﴾

بی تردید ما مردگان را زنده می کنیم و آنچه را پیش فرستاده اند و [خوبی ها و بدی های] بر جا مانده از ایشان را ثبت می کنیم و همه چیز را در کتابی روشن [که اصل همه کتاب هاست و آن لوح محفوظ است] بر شمرده‌ایم. (۱۲)

وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿١٣﴾

و برای آنان [که با تو برخورد خصمانه دارند] اهل آن شهر را مثل بزن، هنگامی که پیامبران به آنجا آمدند، (۱۳)

إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُمْ مُرْسَلُونَ ﴿١٤﴾

زمانی که دو پیامبر را به سوی آنان فرستادیم، پس آن دو را انکار کردند و با پیامبر سومی آنان را تقویت کردیم، پس [همگی] گفتند: ما را به سوی شما فرستاده اند. (۱۴)

قَالُوا مَا أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَمَا أَنْزَلَ الرَّحْمَٰنُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ ﴿١٥﴾

[اهل شهر] گفتند: شما جز بشرهایی مانند ما نیستید و [خدای] رحمان هیچ چیزی نازل نکرده است، شما فقط دروغ می گویید. (۱۵)

قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ ﴿١٦﴾

گفتند: پروردگارمان می داند که یقیناً ما به سوی شما فرستاده شده ایم، (۱۶)

وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿١٧﴾

و بر عهده ما جز رساندن آشکار [پیام وحی] نیست. (۱۷)

قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ ۖ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨﴾

گفتند: همانا ما شما را به شومی و فال بد گرفته ایم، اگر [از دعوت خود] باز نایستید، قطعاً شما را سنگسار می کنیم، و از سوی ما شکنجه دردناکی به شما خواهد رسید. (۱۸)

قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ ۚ أَئِنْ ذُكِّرْتُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ ﴿١٩﴾

گفتند: شومی شما از خود شماست [و این شومی نتیجه کفر و طغیان و گناه است، شگفتا!] آیا اگر به شما تذکر دهند [آن تذکر سعادت بخش را به شومی و فال بد می گیرید؟ نه، شومی از ما نیست] بلکه شما مردمی تجاوزکارید. (۱۹)

وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ ﴿٢٠﴾

و از دورترین نقطه شهر مردی شتابان آمد، گفت: ای قوم من! از این فرستادگان [خدا] پیروی کنید، (۲۰)

اتَّبِعُوا مَنْ لَا يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢١﴾

از کسانی پیروی کنید که پاداشی از شما نمی خواهند و آنان راه یافته اند، (۲۱)

وَمَا لِيَ لَا أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٢﴾

و مرا چیست که [از روی یقین] کسی را نپرستم که مرا آفریده و به سوی او بازگردانده می شوید؟ (۲۲)

أَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ يُرِدْنِ الرَّحْمَٰنُ بِضُرٍّ لَا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنْقِذُونِ ﴿٢٣﴾

آیا به جای او معبودانی را برگزینم که اگر [خدای] رحمان برای من آسیب و گزندی بخواهد نه شفاعتشان چیزی را از من دفع می کند و نه می توانند نجاتم دهند؟! (۲۳)

إِنِّي إِذًا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٢٤﴾

اگر چنین کنم، بی تردید در گمراهی آشکار خواهم بود. (۲۴)

إِنِّي آمَنْتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢٥﴾

[ای رسولان!] بی تردید به پروردگار شما ایمان آورده ام؛ بنابراین از من بشنوید. (۲۵)

قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾

[سرانجام به دست آن مشرکان شهید شد، و به او] گفته شد: به بهشت درآی. گفت: ای کاش قوم من معرفت و آگاهی داشتند، (۲۶)

بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ ﴿٢٧﴾

به اینکه پروردگارم مرا آمرزید و از کرامت یافتگان قرارم داد. (۲۷)

وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ ﴿٢٨﴾

و بعد از شهادت او هیچ سپاهی از آسمان بر [هلاکت] قومش نازل نکردیم، و بر آن نبوده ایم که نازل کنیم. (۲۸)

إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾

[کیفرشان] جز یک فریاد مرگبار نبود که ناگهان [پس از آن فریاد] همه بی حرکت و خاموش شدند! (۲۹)

يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾

ای دریغ و افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایتشان نمی آمد مگر اینکه او را مسخره می کردند! (۳۰)

أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾

آیا [مشرکان مکه] ندانسته اند چه بسیار از اقوام پیش از آنان را [به سبب کفر و طغیانشان] هلاک کردیم که آنان هرگز نزد اینان برنمی گردند، [و در دنیا زندگی دوباره نمی یابند،] (۳۱)

وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾

و همه آنان [بدون استثنا گردآوری خواهند شد و] در قیامت نزد ما احضار می شوند. (۳۲)

وَآيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ ﴿٣٣﴾

و این زمین مرده برای آنان نشانه ای [آشکار بر اینکه ما مردگان را در قیامت زنده می کنیم] می باشد که آن را زنده کردیم و از آن دانه بیرون می آوریم که از آن می خورند، (۳۳)

وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ ﴿٣٤﴾

و در آن بوستان هایی از درختان خرما و انگور قرار دادیم، و در آن از چشمه های گوناگون روان ساختیم، (۳۴)

لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿٣٥﴾

تا از میوه آن و آنچه دست هایشان به عمل می آورد [مانند شیره، کشمش، شربت و...] بخورند، آیا سپاس گزاری نمی کنند؟ (۳۵)

سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾

منزّه [از هر عیب و نقصی] است آنکه همه زوج ها را آفرید از آنچه زمین می رویاند و از وجود خودشان و از آنچه نمی دانند، (۳۶)

وَآيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ ﴿٣٧﴾

و نشانه ای [از نشانه های قدرت و حکمت ما] برای آنها شب است که [پوشش] روز را از آن بر می‌کنیم، پس ناگاه آنان به تاریکی درآیند، (۳۷)

وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿٣٨﴾

و خورشید [نیز برای آنان نشانه ای از قدرت ماست] که همواره به سوی قرارگاهش حرکت می کند. این اندازه گیری توانای شکست ناپذیر و داناست، (۳۸)

وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ ﴿٣٩﴾

و برای ماه منزل هایی قرار دادیم تا اینکه به صورت شاخه کهنه هلالی شکل و زرد رنگ خرما برگردد [و باز به تدریج بدر کامل شود،] (۳۹)

لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ ﴿٤٠﴾

نه برای خورشید این توان هست که به ماه برسد، و نه شب از روز پیشی می گیرد، و هر کدام در مداری شناورند. (۴۰)

وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿٤١﴾

و برای آنان نشانه ای دیگر [از قدرت و رحمت ما] این [است] که فرزندانشان را در کشتی هایی پر [از اجناس و وسایل] حمل کردیم، (۴۱)

وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ ﴿٤٢﴾

و برای آنان چیزهایی مانند کشتی [چون اسب، قاطر و دیگر وسایل نقلیه] آفریدیم که بر آن سوار می شوند، (۴۲)

وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنْقَذُونَ ﴿٤٣﴾

و اگر بخواهیم آنان را غرق می کنیم در این صورت هیچ فریادرسی برای آنان نخواهد بود، و نجات هم نیابند، (۴۳)

إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ ﴿٤٤﴾

مگر [اینکه] رحمتی از سوی ما [نجاتشان دهد] و تا مدتی [از زندگی دنیا] بهره‌مندشان کنیم، (۴۴)

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٤٥﴾

و هنگامی که به آنان گویند: از آنچه [عذاب های دنیا و آخرت] پیش رو و پشت سر شماست بپرهیزید تا مورد رحمت قرار گیرید [به این هشدار قطعی و یقینی توجه نمی کنند،] (۴۵)

وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ ﴿٤٦﴾

و هیچ آیه ای از آیات پروردگارشان برای آنان نمی آید مگر اینکه از آن روی می گردانند. (۴۶)

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٤٧﴾

و هنگامی که به آنان گویند: از آنچه خدا روزی شما کرده، انفاق کنید، کافران به مؤمنان گویند: آیا کسانی را اطعام کنیم که اگر خدا می خواست آنان را اطعام می کرد؟ [پس گرسنگی را خدا بر آنان خواسته است] ولی شما [ای کفرپیشگان!] جز در گمراهی آشکاری نیستند. (۴۷)

وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٨﴾

و می گویند: اگر راستگویید، این وعده [قیامت و عذاب] کی خواهد بود؟ (۴۸)

مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ ﴿٤٩﴾

اینان جز یک فریاد مرگبار [آسمانی] را انتظار نمی کشند که آنان را در حالی که سرگرم مجادله و ستیز [در امور دنیایی] اند فراگیرد. (۴۹)

فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ ﴿٥٠﴾

[فریادی که وقتی بر سر آنان زده شود] نه می توانند وصیتی کنند و نه [اگر بیرون خانه باشند] می توانند به خانواده خود برگردند، (۵۰)

وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ ﴿٥١﴾

و در صور دمیده شود، ناگاه همه آنان از قبرها به سوی پروردگارشان می شتابند. (۵۱)

قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٢﴾

می گویند: ای وای بر ما، چه کسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟ این واقعیتی است که [خدای] رحمان وعده داده بود و پیامبران راست گفته بودند!! (۵۲)

إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٥٣﴾

[آن صحنه عظیم] جز یک فریاد نیست، پس به ناگاه همه آنان [گردآوری شده و] نزد ما احضار می شوند. (۵۳)

فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٤﴾

در این روز به هیچ کس ذره ای ستم نمی شود، و جز آنچه را انجام می دادید پاداش داده نمی شوید. (۵۴)

إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ ﴿٥٥﴾

همانا بهشتیان در چنین روزی در سرگرمی وصف ناپذیری شیرین کام و خوش اند. (۵۵)

هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ ﴿٥٦﴾

آنان و همسرانشان در زیر سایه هایی [آرام بخش] بر تخت هایی [آراسته چون حجله عروس] تکیه می زنند. (۵۶)

لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ ﴿٥٧﴾

برای آنان در آنجا میوه ها [ی عالی و مطبوع] و آنچه دلشان بخواهد فراهم است. (۵۷)

سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ ﴿٥٨﴾

با سلام [ی پرارزش و سلامت بخش] که گفتاری از پروردگاری مهربان است. (۵۸)

وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٥٩﴾

و [ندا آید:] ای گناهکاران! امروز [از صف نیکان] جدا شوید. (۵۹)

أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ ﴿٦٠﴾

ای فرزندان آدم! آیا به شما سفارش نکردم که شیطان را مپرستید که او بی تردید دشمن آشکاری برای شماست؟ (۶۰)

وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ ﴿٦١﴾

و اینکه مرا بپرستید که این راهی است مستقیم، (۶۱)

وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿٦٢﴾

و همانا شیطان گروه بسیاری از شما را گمراه کرد، آیا تعقّل نمی کردید [که پیروانش به چه سرنوشت شومی دچار شدند؟] (۶۲)

هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٦٣﴾

این است دوزخی که به شما وعده می دادند. (۶۳)

اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿٦٤﴾

امروز به کیفر کفری که همواره می ورزیدید، در آن درآیید. (۶۴)

الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٦٥﴾

امروز بر دهان هایشان مُهر خاموشی نهیم و دست هایشان با ما سخن می گویند و پاهایشان به اعمالی که همواره مرتکب می شدند، گواهی می دهند! (۶۵)

وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ ﴿٦٦﴾

و اگر بخواهیم [در همین دنیا] دیدگانشان را محو می کنیم، پس به [سوی همان] راه [گمراهی] بر یکدیگر پیشی می گیرند؛ نهایتاً چگونه و کجا می توانند [صراط مستقیم را] ببینند؟ (۶۶)

وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ ﴿٦٧﴾

و [نیز] اگر بخواهیم آنان را در جای خودشان مسخ می کنیم، [و به صورت جمادی خشک درمی آوریم] که نه بتوانند بروند و نه بازگردند، (۶۷)

وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ ﴿٦٨﴾

و به هر کس عمر طولانی دهیم، او را در عرصه آفرینش [به سوی حالت ضعف، سستی، نقصان و فراموشی] واژگونش می کنیم؛ پس آیا تعقّل نمی کنند؟ (۶۸)

وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنْبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِينٌ ﴿٦٩﴾

و به پیامبر، شعر نیاموختیم و [شعرگویی] شایسته او نیست. کتاب [او] جز مایه یادآوری و قرآنی روشنگر [حقایق] نیست، (۶۹)

لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿٧٠﴾

تا کسانی را که [به عقل و هوش و استعداد] زنده اند هشدار دهد، و فرمان عذاب بر کافران محقق و ثابت شود. (۷۰)

أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿٧١﴾

آیا ندیده اند که ما از آنچه به قدرت خود انجام داده ایم برای آنان چهارپایانی آفریده ایم که آنان مالکشان هستند. (۷۱)

وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ ﴿٧٢﴾

و چهارپایان را برای آنان رام کردیم که برخی از آنها مرکب سواری آنان هستند و از [گوشت] برخی از آنها می خورند، (۷۲)

وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿٧٣﴾

و برای آنان در آن چهارپایان سودهایی [چون پشم، کُرک و پوست] و نوشیدنی هایی [چون شیر و فرآورده های آن] هست؛ آیا سپاس گزاری نمی کنند؟ (۷۳)

وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ ﴿٧٤﴾

و به جای خدا معبودانی انتخاب کرده اند به امید اینکه [به وسیله آنها] یاری شوند، (۷۴)

لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿٧٥﴾

در حالی که [معبودان،] قدرت یاری دادن به آنان را ندارند و آنان [که سبک مغزان روی برتافته از حق اند] برای آن معبودان [از سوی شیطان] سپاهی احضار شده اند [تا عمر و مالشان را فدای این معبودان باطل کنند.] (۷۵)

فَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾

پس گفتارشان تو را اندوهگین نکند، بی تردید ما آنچه را پنهان می دارند و آنچه را آشکار می کنند، می دانیم. (۷۶)

أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ ﴿٧٧﴾

آیا انسان ندانسته که ما او را از نطفه ای [پست و ناچیز] آفریده ایم و اینک ستیزه گری آشکار است؟ (۷۷)

وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ ﴿٧٨﴾

در حالی که آفرینش نخستین خود را از یاد برده برای ما مثلی زد [و] گفت: چه کسی این استخوان ها را در حالی که پوسیده اند، زنده می کند؟ (۷۸)

قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ ﴿٧٩﴾

بگو: همان کسی که نخستین بار آن را پدید آورد. زنده اش می کند، و او به هر چیزی داناست (۷۹)

الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾

همان کسی که برای شما از درخت سبز، «آتش زنه» آفرید، که اکنون شما از آن آتش می افروزید. (۸۰)

أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ ﴿٨١﴾

آیا کسی که آسمان ها و زمین را آفریده است، قدرت ندارد که [پس از مرگشان] همانند آنان را بیافریند؟ چرا قدرت دارد؛ زیرا اوست که آفریننده بسیار داناست. (۸۱)

إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ﴿٨٢﴾

شأن او این است که چون پدید آمدن چیزی را اراده کند، فقط به آن می گوید: باش، پس بی درنگ موجود می شود. (۸۲)

فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾

بنابراین [از هر عیب و نقصی] منزّه است خدایی که مالکیّت و فرمانروایی همه چیز به دست اوست، و به سوی او بازگردانده می شوید. (۸۳)