بسم الله الرحمن الرحیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾

When the Inevitable Event takes place,(۱)

هنگامي كه واقعه عظيم (قيامت) برپا شود، (۱)

لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿۲﴾

then no one can deny it has come (2)

هيچكس نمي‏تواند آن را انكار كند. (۲)

خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿۳﴾

It will debase ˹some˺ and elevate ˹others˺(3)

گروهي را پائين مي‏آورد و گروهي را بالا مي‏برد. (۳)

إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾

When the earth will be violently shaken,(4)

اين در هنگامي است كه زمين به شدت به لرزه در مي‏آيد. (۴)

وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾

و كوهها در هم كوبيده مي‏شود. (۵)

فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿۶﴾

و به صورت غبار پراكنده در مي‏آيد. (۶)

وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿۷﴾

و شما به سه گروه تقسيم خواهيد شد. (۷)

فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿۸﴾

نخست «اصحاب ميمنه» هستند، چه اصحاب ميمنه‏ اي ؟ (۸)

وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾

گروه ديگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومي ؟ (۹)

وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾

و سومين گروه پيشگامان پيشگام! (۱۰)

أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾

آنها مقربانند (۱۱)

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿۱۲﴾

در باغهاي پر نعمت بهشت جاي دارند (۱۲)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳﴾

گروه كثيري از امتهاي نخستين هستند (۱۳)

وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ ﴿۱۴﴾

و اندكي از امت آخرين! (۱۴)

عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾

آنها (مقربان) بر تختهائي كه صف كشيده و به هم پيوسته است قرار دارند. (۱۵)

مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ﴿۱۶﴾

در حالي كه بر آن تكيه كرده و روبروي يكديگرند. (۱۶)

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾

نوجواناني جاوداني (در شكوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنها مي‏گردند. (۱۷)

بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ﴿۱۸﴾

با قدحها و كوزه‏ ها و جامهائي از نهرهاي جاري بهشتي (و شراب طهور)! (۱۸)

لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ ﴿۱۹﴾

اما شرابي كه از آن دردسر نمي‏گيرند و نه مست مي‏شوند. (۱۹)

وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿۲۰﴾

و ميوه‏ هائي از هر نوع كه مايل باشند. (۲۰)

وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾

و گوشت پرنده از هر نوع كه بخواهند. (۲۱)

وَحُورٌ عِينٌ ﴿۲۲﴾

و همسراني از حورالعين دارند. (۲۲)

كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿۲۳﴾

همچون مرواريد در صدف پنهان! (۲۳)

جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾

اينها پاداشي است در برابر اعمالي كه انجام مي‏دادند. (۲۴)

لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿۲۵﴾

در آن باغهاي بهشت نه لغو و بيهوده‏ اي مي‏شنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)

إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾

تنها چيزي كه مي‏شنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)

وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ﴿۲۷﴾

و اصحاب يمين، چه اصحاب يميني ؟ (۲۷)

فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿۲۸﴾

آنها در سايه درختان سدر بيخار قرار دارند. (۲۸)

وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿۲۹﴾

و در سايه درخت طلح پربرگ به سر مي‏برند (درختي است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)

وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿۳۰﴾

و سايه كشيده و گسترده. (۳۰)

وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ﴿۳۱﴾

و در كنار آبشارها. (۳۱)

وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ﴿۳۲﴾

و ميوه‏ هاي فراواني. (۳۲)

لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾

كه هرگز قطع و ممنوع نمي‏شود. (۳۳)

وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾

و همسراني گرانقدر. (۳۴)

إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿۳۵﴾

ما آنها را آفرينش نويني بخشيديم. (۳۵)

فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿۳۶﴾

و همه را بكر قرار داده‏ ايم. (۳۶)

عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾

همسراني كه به همسرشان عشق مي‏ورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند. (۳۷)

لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۳۸﴾

اينها همه براي اصحاب يمين است. (۳۸)

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ﴿۳۹﴾

كه گروهي از امتهاي نخستينند. (۳۹)

وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ ﴿۴۰﴾

و گروهي از امتهاي آخرين. (۴۰)

وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾

و اصحاب شمال چه اصحاب شمالي ؟ (كه نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مي‏شود). (۴۱)

فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ﴿۴۲﴾

آنها در ميان بادهاي كشيده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)

وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾

و در سايه دودهاي متراكم و آتش زا! (۴۳)

لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ﴿۴۴﴾

سايه‏ اي كه نه خنك است و نه مفيد. (۴۴)

إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿۴۵﴾

آنها پيش از اين در عالم دنيا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)

وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ ﴿۴۶﴾

و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)

وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾

و مي‏گفتند: هنگامي كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم آيا برانگيخته خواهيم شد؟ (۴۷)

أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾

يا نياكان نخستين ما؟ (۴۸)

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ﴿۴۹﴾

بگو اولين و آخرين، (۴۹)

لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۵۰﴾

همگي در موعد روز معيني جمع مي‏شوند. (۵۰)

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾

سپس شما اي گمراهان تكذيب كننده. (۵۱)

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾

قطعا از درخت زقوم مي‏خوريد (۵۲)

فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۵۳﴾

و شكمها را از آن پر مي‏كنيد (۵۳)

فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ﴿۵۴﴾

و روي آن از آب سوزان مي‏نوشيد (۵۴)

فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ﴿۵۵﴾

و همچون شتراني كه مبتلا به بيماري عطش شده‏ اند از آن مي‏آشاميد (۵۵)

هَذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ﴿۵۶﴾

اين است وسيله پذيرائي از آنها در قيامت! (۵۶)

نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾

ما شما را آفريديم، چرا كه آفرينش مجدد را تصديق نمي‏كنيد؟ (۵۷)

أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾

آيا از نطفه‏ اي كه در رحم مي‏ريزيد آگاهيد؟ (۵۸)

أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾

آيا شما آن را (در دوران جنيني) آفرينش پي درپي مي‏دهيد، يا ما آفريدگاريم ؟ (۵۹)

نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿۶۰﴾

ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم و هرگز كسي بر ما پيشي نمي‏گيرد. (۶۰)

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾

به اين منظور كه گروهي را بجاي گروه ديگري بياوريم و شما را در جهاني كه نمي‏دانيد آفرينش تازه بخشيم. (۶۱)

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۶۲﴾

شما عالم نخستين را دانستيد، چگونه متذكر نمي‏شويد (كه جهاني بعد از آن است). (۶۲)

أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾

آيا هيچ درباره آنچه كشت مي‏كنيد انديشيده‏ ايد؟ (۶۳)

أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾

آيا شما آن را مي‏رويانيد، يا ما مي‏رويانيم ؟ (۶۴)

لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿۶۵﴾

هرگاه بخواهيم آن را تبديل به كاه درهم كوبيده مي‏كنيم به گونه‏ اي كه تعجب كنيد! (۶۵)

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾

(به گونه‏ اي كه بگوئيد:) به راستي ما زيان كرده‏ ايم. (۶۶)

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾

بلكه ما به كلي محروميم. (۶۷)

أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾

آيا به آبي كه مي‏نوشيد انديشيده‏ ايد؟ (۶۸)

أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿۶۹﴾

آيا شما آن را از ابر نازل مي‏كنيد؟ يا ما نازل مي‏كنيم ؟ (۶۹)

لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿۷۰﴾

هرگاه بخواهيم اين آب گوارا را، تلخ و شور قرار مي‏دهيم، پس ‍ چرا شكر نمي‏كنيد؟، (۷۰)

أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ﴿۷۱﴾

آيا درباره آتشي كه مي‏افروزيد فكر كرده‏ ايد؟ (۷۱)

أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿۷۲﴾

آيا شما درخت آن را آفريده‏ ايد؟ يا ما آفريده‏ ايم ؟ (۷۲)

نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ﴿۷۳﴾

ما آن را وسيله يادآوري (براي همگان) و وسيله زندگي براي مسافران قرار داده‏ ايم. (۷۳)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۷۴﴾

حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را پاك و منزه بشمارر). (۷۴)

فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾

سوگند به جايگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)

وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ﴿۷۶﴾

و اين سوگندي است بسيار بزرگ اگر بدانيد! (۷۶)

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ﴿۷۷﴾

كه آن قرآن كريمي است (۷۷)

فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ ﴿۷۸﴾

كه در كتاب محفوظ جاي دارد. (۷۸)

لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾

و جز پاكان نمي‏توانند آن را مس كنند. (۷۹)

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۸۰﴾

اين چيزي است كه از سوي پروردگار عالميان نازل شده. (۸۰)

أَفَبِهَذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾

آيا اين سخن را (اين قرآن را با اوصافي كه گفته شد) سست و كوچك مي‏شمريد؟ (۸۱)

وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾

و به جاي شكر روزيهائي كه به شما داده شده آن را تكذيب مي‏كنيد؟ (۸۲)

فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾

پس چرا هنگامي كه جان به گلوگاه مي‏رسد (توانائي بازگرداندن آن را نداريد)؟! (۸۳)

وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿۸۴﴾

و شما در اين حال نظاره مي‏كنيد (و كاري از دستتان ساخته نيست). (۸۴)

وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾

و ما به او نزديكتريم از شما ولي نمي‏بينيد. (۸۵)

فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ﴿۸۶﴾

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمي‏شويد، (۸۶)

تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۸۷﴾

پس او را بازگردانيد اگر راست مي‏گوئيد. (۸۷)

فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿۸۸﴾

اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)

فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ ﴿۸۹﴾

در روح و ريحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)

وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۹۰﴾

و اما اگر از اصحاب يمين باشد، (۹۰)

فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿۹۱﴾

به او گفته مي‏شود: سلام بر تو از سوي دوستانت كه از اصحاب اليمين هستند. (۹۱)

وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ﴿۹۲﴾

اما اگر او از تكذيب كنندگان گمراه باشد، (۹۲)

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ ﴿۹۳﴾

با آب جوشان دوزخ از او پذيرائي مي‏شود! (۹۳)

وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ﴿۹۴﴾

سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)

إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ﴿۹۵﴾

اين همان حق و يقين است. (۹۵)

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿۹۶﴾

حال كه چنين است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)

Translation by Dr. Mustafa Khattab, Al-Waqi'ah

Al-Waqi'a (Arabic: الواقعة; "The Inevitable" or "The Event") is the 56th surah (chapter) of the Quran. Muslims believe it was revealed in Mecca (see Meccan surah), specifically around 7 years before the Hegira (622), the migration of Muhammad to Medina. The total number of verses in this surah is 96. It mainly discusses the afterlife according to Islam, and the different fates people will face in it.

• 1-2 The coming of the judgment-day inevitable
• 3-7 Its terrors described
• 8-11 Its coming shall separate men into three classes
• 12-39 Joys of the Muslim heaven described
• 40-56 The punishment of the wicked in hell depicted
• 57-73 Arguments for the resurrection of the dead drawn from God’s work in creation and providence
• 74-81 Oath by the stars that the Qurán is divinely-inspired
• 82-96 Men should believe in God since they cannot save the dying from death

Surah Waqiah, in particular, is said to be a blessing for all Muslims because of its vast benefits in your financial life. Commonly termed as the “Surah of Wealth, Surah Waqiah brings abundance and prosperity, while protecting you from poverty.

These days, most people are living a life full of worries and stress. Most of this stress stems from economic factors where people are worried about being able to provide for their families. The Quran is filled with verses and surahs that bring blessings and barakah into our lives by simply reciting them in our everyday lives. Surah Waqiah, in particular, is said to be a blessing for all Muslims because of its vast benefits in your financial life. Commonly termed as the “Surah of Wealth, Surah Waqiah brings abundance and prosperity, while protecting you from poverty. Taking a few minutes out of your day to recite this ensures that you reap the unlimited rewards it brings.

Surah Waqiah protects you from poverty and financial hardship.

In uncertain economic times where even having a job does not guarantee financial security, turning to faith has great power.

Regularly reciting this surah protects you and your family from any issues related to money. It secures your finances and promises more sustenance in your future.

The Surah does not take more than 5 minutes to recite, so it is very easy for the average person to fit it into their routine. Prophet Muhammad (PBUH) advised the Ummah to recite it every night. According to your preference, you can recite it between the prayers of Maghrib and Isha, or after Isha, before you go to bed.